Полезно и потребно

Икона на Мајката Божја која што се наоѓа во келијата на Свети Нектариј Егински на островт Егина во Грција, и која е направена на Света Гора специјално за него по Божјо видение.За ова икона тој ја напишал химната за Богородица "Света Дево, Владичице, Нескверна Богородице Радуј се Невесто Неневесна .... ".Од иконата се шири огромна благодат и благоухание,

Еднаш се потопи еден брод. Се спаси само еден бродоломник, којшто успеа да стигне до едно пусто островче. Се обидуваше да преживее, постојано надевајќи се дека еден ден ќе помине брод да го земе. Поминуваа денови, седмици, месеци и ништо…

Со овие прекрасни и силни зборови на јеромонахот Кирил Пеј-чиновиќ, нашиот мудар преродбеник и игумен на Лешочкиот манастир,  го  започнувам  овогодинешното  поздравно  слово упатено до сите Вас, почитувани читатели на новиот двоброј 12/13 на епархиското списание „Огледало“. И навистина нема подобри зборови од Кириловите со кои можам да Ве поздравам, а истовремено и да Ве посоветувам...- Митрополит Тетовско-гостиварски г. Јосиф

Оваа танатофобија, оваа длабоко вкоренета патологија во човекот, произлегува од недоволна вера во животот вечен. Не сме Го спознале Христа како што треба. А Он секогаш ни вели: „Не плачи, не се плаши, стани, разбуди се, излези од материјалниот свет“. Да Го послушаме и да излеземе, се разбира, мисловно и во духовна смисла,

Бракот е пат за спасение на човекот. Ако го разгледаме од стојалиштето на духот на Црквата, тогаш ќе мораме да признаеме дека главната цел на бракот не може да биде ништо друго освен спасението на човекот. То ест, цел на бракот не може да биде среќата, ниту раѓањето деца, ни на пример пронајдувањето на животниот сопатник – сé се тоа нешта од второстепено значење.

Од следните четири добродетели умот има секогаш потреба.
Да Му се молиме на Бога,
- да паѓаме секогаш ничкум пред Него,
- да не се вознемируваме за сметка на некој човек
- што е тој и каков е и да не го осудуваме,

Од прашањата кои ми ги праќате многу пати, едно нешто се гледа многу јасно, дека во крајна линија, сме ја изоставиле нашата врска. Двајца луѓе создале семејство но, со тек на времето очевидно ја изоставиле врската помеѓу себеси и не се интересираат да ја направат подобра. Небаре животот ни тежи и небаре сме објавиле капитулација. Понекогаш и сме ја објавиле и тоа со гревови, со сосотојби, кои ние ги создадовме. Она, кое по сè изгледа не нè занимава се последиците од таквите поведенија врз децата,

 Една Велика Сабота монасите се соочија со тажна состојба. Во манастирот немаше никакви намирници, дури ни просфори за Божествената Литургија. Бараа и бараа, но ништо не најдоа. Времето минуваше и ближеше великиот миг на Воскресението. Таа светла празнична вечер решија да не јадат, зашто така им налагаше ситуацијата. Но никако не можеа да се помират со тоа дека ќе останат без света Причест. Залудно одново бараа некое заборавено шише со вино или некое парче леб.

Под твоето
благоутробие
прибегнуваме,
Богородице, нашите
моленија не пре-
видувај ги во неволјите,
но од опасност
избави нè
единствена чиста, единстве-
на благословена.

На крајот од патот стоеја Љубов и Разделба и се восхитуваа на една млада двојка. Разделбата и рече на Љубовта:
„Да се обложам дека ќе ги раздвојам!?’’
Љубовта рече:„Почекај, дај ми јас еднаш да им се приближам, а потоа ти можеш да одиш кај нив колку сакаш и тогаш ќе видиме, можеш ли ти да ги разделиш“.

Таму каде што е љубовта, исчезнува злото,
таму го нема ниту среброљубието - кое е коренот на злото, ни користољубието, ни гордоста.
Зашто, може ли некој да се гордее пред личноста која ја сака ?
Ништо не не' прави толку смирени како љубовта.

Му ја подадоа книгата на пророкот Исаија; и Он, штом ја отвори, го најде местото каде што беше напишано: Духот Господов е врз Мене; затоа Ме помаза да им соопштам радосна вест на бедните. Ме прати да ги исцелам сокрушените по срце, да им проповедам на заробените ослободување и на
слепите прогледување, да ги пуштам на слобода напатените; да ја проповедам благопријатната година Господова!

 Нeкoј чoвeк вo Цариград бил нeoбичнo милoстив. Oдeјќи пoградскитe улици, тoј им гo ставал свoјoт дар на сирoмашнитe и вeднаш прoдoлжувал пoнатаму за да нe ја чуe благoдарнoста и да нe бидe пoзнат. Кoга нeкoј нeгoв пријатeл гo прашал какo пoстанал тoлку милoстив, тoј oдгoвoрил: “Eднаш вo црквата гo слушнав свeштeникoт кадe пoучува дeка кoј им дава на сирoмашнитe, тoј Му дава на самиoт Христoс вo рацeтe. Тoгаш вo тoа нe пoвeрував, бидeјќи мислeв какo мoжe тoа да бидe кoга Христoс e на нeбeсата?

Адам и Ева живееја во рајот во близината на Бога. Тие ја исполнуваа улогата што од Бога им беше одредена како господари на созданието: Адам, всушност, им беше дал имиња на сите животни, На тој начин тој се потврдуваше како посебно создание, способно да раководи, но способно и да сака, да оживува и да Му го нуди на Бога целото создание, бидејќи тој е цар и свештеник.А во средината на рајот се наоѓаа дрвото на животот и дрвото за познавање на доброто и на злото.