Друго

На тебе адот се натакна,
На тебе страстите се распнаа,
На тебе душата се подига,
На тебе умот слободно делува.

Крсту од искона предвиден,
Жезол Аронов умудрен,

Според црковното Предание, крстот на Спасителот бил триделен. Се состоел од три видови на дрво: кипарис (зимзелено дрво, што расте во јужните топли краишта), кедар (вид на иглолисно дрво) и певг (вид на бор).

Постои и праобраз (еден вид пророштво) за ова, во книгата на пророк Исаиј:

Но на јаве
сон не гледав,
магла во ноќ не се подигна
див коњ и ветер глувонем
зајдисонце испратија.

Тогаш, како китки се појавијаластовички кои здив ми следеа,
незапирливо слика исликаа
и со булки поглед ми исполнија.

На патот од Ерусалим кон Ерихон, помеѓу планините лежи пустината Хозев. Помеѓу голите пустински ридови денес се наоѓа Хозевитскиот манастир кој наликува на оаза среде пустина. Веднаш над манастирот се наоѓа и пештерата во која некое време живеел свети Илија .
Во оваа пештера во библиските времиња дошол и Св.Јоаким да се моли на Господ да им дарува рожба со Св.Ана и овде му се јавил Св.Архангел Гавриил и му рекол дека молитвите му се услишани...

 Откако се направи дренажа, и заштита на надворешните делови на црквата, сега е фазата  на поплочување на патеката околу неа.Со години, во јули и август, кога сонцето е во зенитот, сестрите се високо во околните ридови и ливади, собирајќи  најразлични  чаеви, од кои понатаму прават,нам-„сет“ за припомош, па така како пример, имаме чај, масло и тинктура од риган, русомача, кантариот, мајчина душица итн.

Очи се исправија во рамнина,
Раце останаа празни покрај тело
Здогледаа мисли во близина,
Допир кој доаѓа од врело.

Солзи на допир одговорија
Вода потребна брашно да се накваси,
Се создаде тесто за душа човечка
Виор од благодат испразни мисли.

Дарко беше дете од кое сите се плашеа, бидејќи со момчињата постојано влегуваше во кавги и тепачки, а девојчињата ги провоцираше и навредуваше. Ниедно од децата не се дружеше со него. Единствено малата Кате се обидуваше да го вразуми немиркото. Де го честеше со слатки, де му даваше по некоја книга да прочита…

Во еден мал град живееше момче по име Лазар, кое секое утро, точно во 7 часот доаѓаше пред црквата. Штом ќе се отвореа црковните врати, Лазар трчаше до олтарот, се прекрстуваше, стоеше така момент или два, па ќе се свртеше и отрчуваше во училиштето.
Еднаш старешината на црквата го праша Лазар како се моли и каква молитва користи. Лазар рече дека тој само вели:
– Добро утро Исусе Христе, дојдов да Те видам.

Да ти кажам

мисли да не си прекинувам,

поет на пат не сретнав

но Коста на срце прилегнав.

Ноќ повторно наидува
во утро рано на мои очи,
ученик наместо да се надѕидува
дозволил нешто да го кочи.
Прослава чесна Небесна
за учител се одвива
ликува Небеса, торжествува,

 Не остави штурци да шепотат
за слава на бесмртен –
зад неа погледни
повик кон ветување на земен,
ум над магла да подигни
во времето беше испратен.

Збир на средби ли натокми

Патека не ни посла
туку пат отвори,
во плотта наша
Животот да се обнови.

Но во Тебе Пресвета,
Он се смести,
Он на Кого Небесата престол му е,

Ќе се собереме
од краиштата на сите времиња
погледи ќе си размениме
во вечер која утро ќе дочека.
Заедно
опашани со ограда

Четврток настапува,
Еј Боже Господи,
Каде ја ставив мојата наметка
За да Те следам Тебе на исмевања ?
Пасхално Јагне, Ти за мене подготвено
Катаден за мое спасение принесено,
Во овој четврток, и сите четвртоци,
Мисли ми бегаат како потоци –

Да не сум јас тој кој ке Те предаде,

Како што јадеме леб и пиеме вода секој ден, и живото тело секогаш повторно сака да јаде и да пие, така и душата не се заморува од постојаното благодарење на Бога, но уште повеќе сака да мисли на Него. Исто така, колку повеќе дрва ставаме во огнот, толку повеќе тој се разгорува. Така е и со Бога. Колку повеќе мислиш на Него, толку повеќе се разгорува љубовта и ревноста спрема Него

Цвет не можам да донесам

зошто таква градина немам,

која послана може да биде

од мириси кои срце не ги виде.

Птиците гнезда имаат
а лисиците дувла свои,
човекот од копнеж поттикнат
трага по домови небесни.

Радувај се светла Христова гулабице!

О Ксенио невесто на Бесмртниот,

Што да објавам на светот за тебе,
дали сум дел од твоето лозје,
дали ќе дозволиш калемов
да се пренесе жив на првиот чокот ?

Еднаш порти ми отвори
во твој предел монах молитва сотвори,
зад мене одамна се затвори

  Го праша земјата небото
за тебе, о света Евгенијо,
се двоумеше цветот да заспие
а за убавината на душата да не дознае.

Зошто огнот не те согоруваше,
камен, меко тело не дробеше,
зошто душа за вера небесна обручи
а уште лик на светлина пред тебе не се појави ?

Во деновите на цар Ирод, кога во скромна пештера близу Витлеем се роди Спасителот на светот Христос, во источните земји на небото заблеска сјајна и голема, до тогаш невидена ѕвезда. Ѕвездата сјаеше со блескава светлина и полека, но постојано, се движеше во еден правец, таму каде што се наоѓаше Еврејската земја. Ѕвездарите, како што тогаш ги нарекуваа мудреците, веднаш го забележаа новото светило.