Духовен Азбучник

Големита дарови секогаш се придружени со големи искушенија — и пред нивното доаѓање, и по него. Така е, затоа што добриот Бог го знае нашиот болен нарцизам, тајната желба сè да присвојуваме за наша корист. Затоа, заедно со дарот и харизмата, Тој допушта и искушение.

Важно е, кога се молиш на претходно опишаниот начин, да не му дозволуваш слобода на сопственото тело. Молитва при која телото не страда, а срцето не плаче, е слична на неоформен плод; таквата молитва нема душа, велат духовните учители.

Некогаш читав во една книга од областа на психологијата дека нашите мисли не се наша вистинска „сопственост“. Она за што размислуваме е резултат на воспитување, околности, времето во кое живееме, земјата во која сме родени. Да сме се родиле во друго време и друго место,

Молитвата не завршува со утринското правило. Таа треба да трае во текот на целиот ден, без разлика на тешкотиите што ќе се појават. Владиката Теофан им советува на почетниците да изберат еден краток молитвен стих од Псалтирот, како на пример: „Господи, побрзај да ми помогнеш“;

Не плаши се од сувоста во молитвата. Животворниот дожд слегува од Небето, а не од испуканата земја на твоето срце. Не чекај состојба на екстаза или душевен занес. „Тагувајте и плачете“ (Јак. 4:9). Присети се на својата смртност и викај кон Господа за милост.

Прокло му го опишал изгледот на човекот, како тој стоел блиску до него и му зборувал нешто на уво. Потоа, кога ја погледнал иконата на свети апостол Павле, која била на ѕидот, и рекол: - Еве, овој беше човекот кој беше кај тебе ноќеска! Самиот св. Ап. Павле се јавувал ноќно време на св. Јован Златоуст и му ги 

Во врска со празникот на светите Архангели, да видиме како се однесуваат ангелите, како предстојат пред Бога и како се манифестираат пред луѓето. Ние, православните, ја ползуваме привилегијата преку богослужбените книги да ги познаваме житијата на светителите, како и догматската и духовната содржина на празниците; боголужбата во нашата Црква дејствително ги содржи во себе и небото и земјата. 

Кога така ќе се разбере, молитвата е наука над науките и уметност над уметностите. Уметникот работи со глина, бои, зборови или музички тонови и според својата умешност му дава на материјалот форма, полнота и убавина. Но за оној што се моли, материјалот е самата жива човечка природа.

Молитвата и верата се како двете крилја со кои душата се издигнува кон небото. Со едно крило не може да се лета: молитва без вера станува бестелесен звук, а вера без молитва — мисла без здив. Ако почувствуваш дека верата ти слабее, исправено кажи: „Господи, умножи ми ја верата.“

Светот денес нè учи да бидеме дрски, безобразни, непослушни – а во суштина отсутни од сопствениот живот. Забораваме дека вистинскиот живот бара труд, тивка посветеност и култура на срцето. Лесно е да се напише, но тешко е да се живее. А сепак – не е невозможно.

Eднаш, сe разбoлeл мнoгу тeшкo и видeл какo на јавe какo ѓавoлитe ја растргааат нeгoвата душа oд ангeлoт, викајќи: “наш e, наш e”, навeдувајќи гo дoказoт дeка Арeта e срeбрoљубив и e скржавeц. Кoга сe пoвратил oд бoлeста, Арeта гo пoправил свoјoт живoт и oттoгаш сeтo зeмнo бoгатствo гo

И душата на сeкoј вeрeн христијанин e какo царeва ќeрка. Сeта убавина на таа душа e вo Христа и oд Христа, Кoј e внатрe вo душата. Душата, пак, бeз Христа, Сoнцeтo на правдата, e вo мрак, бeз лик и бeз убавина какo штo би била цeлата всeлeна бeз фoрма и бeз убавина бeз 

Сè што започнува да се забележува надворешно на нас, води кон внатрешните движења што се случуваат длабоко во нас — како кога се лупи кромид и се отстранува слој по слој, сè додека не се стигне до самата срцевина, до срцето од кое кон светлината се пробива нов изданок.

Послушноста е уште едно неопходно оружје во борбата против нашата себична волја.
Преку послушноста ги отсекуваме телесните членови за полесно да дејствуваме преку духовните, вели свети Јован Лествичник.
Послушноста е, всушност, смрт на волјата, но од таква смрт изникнува смирението.

 Ако во себе го носиме мирот, тогаш и нему му стануваме сведоци — тој тивко се излева и врз другите. Затоа, најнапред, треба да се потрудиме во нашите домови да царува мир. А за да има мир во домот, тој најнапред мора да се роди во срцето.

„Во царството Божјо треба да влеземе преку многу маки. “ (Дела 14:22). Како затвореник во темнина, човек треба да се откаже од многу удобности – од одмор, сон и забава; и ние, исто така, треба да бидеме будни и внимателни, да ја искористиме секоја прилика, додека другите спијат

Сега, кога си станал свесен за својата беда, за својата немоќ и за злото што се крие во тебе, како митарот од Евангелието го повикуваш Господа (Лк. 18:13): „Господи, биди милостив кон мене грешниот “ и додаваш со болка: „Ете, јас сум уште полош и од митарот,

— Дали сум бдеел во молитва барем една ноќ?
— Дали сум постел правилно барем еден ден?
— Дали сум истерал еден злобен дух од својот живот?
— Дали без отпор сум дозволил да ме навредуваат и удираат?
— Дали навистина го распнувам своето тело? (Гал. 5:24).