Он ни дава животворно помирување. Ние сме истоштени и бессилни, но ете пред нас стои Он неисцрпниот Источник на сите сили. И како што после ноќната темнина сета твар брза со стремеж да го улови првиот зрак на сонцето што изгрева, така и ние насочувајќи го својот духовен поглед кон спасителното Богојавление, жедно ги примаме од Него зраците на божествениот “
Секоја твар е чувар на една мисла Божја; оттука секоја твар е мало Евангелие Божјо, бидејќи Го проповеда Бог, мислата Божја, бидејќи е неуморен гласник Божји. Неразорното јадро на секоја твар ја сочинува мислата Божја што е во неа, мислата на Божјата Мудрост, на Божјиот Логос. Оттука сѐ се стреми, сѐ гравитира кон Бог, кон Божјиот Логос, бидејќи со логосната суштина секое битие чезнее за Бог, копнее за Бог,
Прославувајќи го Богојавлението ние се потсетуваме дека Бог им се покажа на луѓето како Троица и дека Исус му се јави на светот како Христос. Каде се јави Христос? Каде го започна Своето дело? Дали отиде во голем град и таму се јави во Својата слава?
Бидејќи Крштението не е само богопознание, туку и обва и ги посочува секирата и вечниот оган: „Секое дрво, што не дава добар плод, се сече рска за преобразба и богоугодни дела, Христовиот Предвесник и Крстител не укажувал само на познанието на Бога, туку проповедал и покајание, барајќи достојни плодови на покајанието, односно праведност, милосрдие, скромност, љубов и вистина.
"И кога излегуваше од водата, веднаш виде како Му се отвораат небесата. Гледате ли дека Светото Крштение претставува врата кон небото и дека таму ги воведува оние што се крштеваат? Заради тоа не вели едноставно ‘се отворија небесата’, туку ‘Му се отворија небесата’, и сѐ што се извршуваше на Него,
Тие покајани грешници стануваат побели од снег пред Божјото лице, бидејќи се очистени со Неговата благодат. Дојдете, вели Господ. Ако вашите гревови се црвени, ќе станат бели како снег.
Нив, тајновидецот св. Јован Богослов ги видел облечени во бели алишта и со палмови гранчиња, со тие знаци на победата во рацете, како Му пеат на Бога прекрасна песна: Алилуја.
Што се однесува, пак, до тоа што јас сум монах, а вие човек во светот, тоа не менува ништо. Господ бара срце исполнето со љубов кон Бога и ближниот бидејќи нашето срце е место во кое Тој сака да живее и каде Тој се јавува во полнотата на Својата небесна слава.
„Сине, дај ми го своето срце“, вели Господ, а сѐ останато Јас ќе наравам, затоа што во твоето срце може да се смести Божјото Царство.
Гoрдoста e ширoк прoзoрeц прeку кoј брзo сe вeтрeат нашитe заслуги и ситe дoбри дeла. Прeд луѓeтo ништo нe нè прави тoлку празни, ниту прeд Бoга така нeдoстoјни какo гoрдoста. Кoга Гoспoд нe e гoрд, зoштo ниe да бидeмe? Кoј има пoгoлeми права oд Гoспoда да бидe гoрд, Кoј гo сoздал свeтoт и Кoј сo Свoјата сила гo oдржува? И глeдај, Oн сe пoнижи какo слуга, какo слуга на цeлиoт свeт; дo смртта, смртта на крстoт!
Бидејќи, како може човекот целиот себе да се опфати со очите?
Окото не може да го насочи погледот на себе, не достогнува до темето, не го познава ни грбот, ни лицето,
ни распоредот на внатрешните (органи) во утробата.
Меѓутоа, безбожно е да се тврди дека заповедите на Духот се невозможни.
Затоа, ни преостанува оваа заповед да ја сфатиме во смисла на дејствувањето на умот.
Бог Кој не создаде ни подари употреба на зборови, за да можеме да си ги откриваме едни на други судовите на срцата, и секој од нас, со оглед на заедничката природа, да може да му ги открие на ближниот своите размислувања, изнесувајќи ги од скривницата на срцето како од некоја ризница. Меѓутоа, кога би живееле со, би можеле одеднаш, непосредно да си ги соопштуваме своите мисли едни на други.
На тоа се надоврзува и достојно празнување. Обрезанието Господово и молитвеното прославување на споменот на свети Василиј Велики. Суштината на споменатата промена се состои во тоа човекот од тој момент да живее само за Бог( и за своето спасение), а не повеќе исклучиво за себе како претходно (со што себеси си подготвувал само пропаст). Со тоа тој ги отфрла поранешните навики, сите утехи и се она во што порано наоѓал задоволство, отсекувајќи ги страстите и
Он во Неа ги соединил одделените убавини што им ги раздал на другите созданија и од Неа направил заеднички украс на сите видливи и невидливи суштества; или поскоро,
од Неа направил мешавина од сите божествени, англески и човечки совршенства,
една врвна убавина што ги разубавува и двата света,
која се издигнува од земјата до небото, а последново дури надминувајќи го.
Добро е, колку што можеш да ги одбегнуваш тие собирања, како и љубопитноста, бидејќи така ќе собираш талог од помисли, а потоа многу ќе се замориш за да ги изгониш. Секогаш да носиме добри мисли и да не примаме лукави телеграми, ако сакаме да се очисти нашето срце и лукавите механизми на нашата фабрика (срцето) да се престорат во добри механизми. Тогаш, од златото ќе прави свети путири, а од скршените камбани - полиелеи,
Во името на Исуса Христа, брате мој, ние немаме никакво право пред својот брат. И должни сме со љубов да преминеме преку незадоволството и да го проголтаме.
И така, никој да не го прашува својот ближен ’зошто не ме сакаш?’,
а самиот нека го нагонува на љубов,
чинејќи го само она што е достојно за неа.
Живот согласно Евангелието, свет живот, божествен живот – тоа претставува природен и нормален живот за христијаните. Бидејќи христијаните, согласно својот повик, се свети. Таа благовест и заповед е проникната низ целото Евангелие Христово. Да се стане свет, и со душата и со телото, тоа е нашиот повик (види: 1. Сол. 5, 22-23). Тоа не е чудо, туку норма, правило на верата, логика и природа на евангелската вера. Јасна е и прејасна заповедта на Светото Евенгелие:
"Оној што решил да живее христијански живот преку Светите Тајни добива благодат од Светиот Дух Кој просветлува, укрепува и теши. Живеејќи со него, таа го води за време на опасното туѓинување на земјата, на најпремудар начин. И кој може да се надева дека сам ќе го поправи своето срце? – Зарем во ова свето дело некој може да очекува успех од помошта на човек и неговите постапки?
Таа е основа на пророците, почеток на Апостолите, потврдување на мачениците, основа на учителите.
Таа е слава на оние што се на земјата, радост на оние што се на Небесата, украс на сето создание.
Таа е почеток, извор и корен на надежта кој ни е подготвен за нас на Небесата, да се удостоиме сите да добиеме
Св.Јован Кронштатски ќе рече: “Биди дарежлив кон другите и немој да им даваш според заслугата туку според нивната потреба.
Сето добро што им го правиш на другите, ќе ти биде вратено порано или подоцна,
како што и сето зло што си го нанел некому се враќа во твојата внатрешност.”
Како што е напишано, некои велат дека во градот Рим за една година се случиле три напасти: реката Тибар се излеала и потопила еден дел од градот Рим, а другиот дел изгорел од пожар. Третата, пак, напаст била следнава: ќерката на императорот Август, бидејќи немажена, паднала во срамен грев и, откако се исплашила од смртна пресуда, се скрила и ја снемало. Август, пак, тагувајќи за сè ова, ги собрал сите свои болјари и народни старешини
Еден ден пред Божиќ, кога свети Наум ја беше завршил светата Литургија во манастирот и ги беше причестил монасите и народот, почувствувал дека му се приближува разделбата од овој свет. Гледајќи го монасите неговото бледо лице, од кое излегувала некоја блага светлина, почувствувале во своите срца дека наскоро мора да се разделат од својот духовен отец и учител.
