Полезно и потребно

Гревот е, пред сѐ, духовна и метафизичка појава. Коренот на гревот е во мистичната длабочина на духовната природа на човекот. Суштината на гревот не е во нарушувањето на етичките норми, туку во отстапувањето од вечниот Божествен живот, за кој е создаден човекот и за кој е природно, т.е. по својата природа, повикан.

Уште од самото основање на Светата православна, соборна и апостолска Црква, псалтите завземале значајно место во богослужебниот живот на ранохристијанската Црква. Во житието на св. Игнатиј Богоносец - епископ Антиохиски читаме, дека тој го вовел во својата диоцеза антифоното пеење, односно пеењето на две певници. Тој тоа го сторил по примерот на самите свети ангели,...

И ете, уште еднаш, во овие 2015 години постоење на Христијанство ни претходи еден неизбежен ден за целото Православие, меѓу другото и ден посветен на љубов кон оние кои повеќе со телото не се помеѓу нас, односно задушница.    Многумина и овој пат ќе излеземе со полни кеси со убаво јадење и една скромна пченица, со малку  вино, со кои ќе ги закитиме гробовите од нашите предци, чекајќи го нервозно свештеникот,...

Преподобниот старец Амвросиј Оптински (чиј спомен го славиме денес), им предлагал на оние кои се обрнувале кон него во најразлични маки и неволји, посебни кратки молитвени правила, според силите на секој христијанин. Старецот, од својот опит знаел, како дејствуваат тие молитви, како го зацврстуваат раслабениот дух на човекот, како се срушуваат непријателските напади,...

Малиот вход означува почеток на проповедта на Спасителот за Царството Небесно. Поради тоа, ѓаконот го носи напред светото Евангелие. Големиот вход го означува доброволното одење на Исус Христос на Крстната смрт, за да ја принесе Искупителната жртва. За време на Божесвената литургија во спомен на тоа се принесува бескрвна жртва.

Името на кондакот е поврзано со една случка од животот на свети Роман Слаткопевец. Тој бил родум од Сирија, а како ѓакон служел во Бејрут. При императорот Анастасиј I (491-518) служел во Константинопол, каде со тек на време станал псалт во црквата Света Софија. Но, не бил талентиран за пеење. Неуспехот го разжалостувал. Тој силно се молел на Пресвета Богородица.

Првата опасност го очекува оној, кој започнува да чита православни книги, се занесува по нив, но погрешува во нивното применување во сопствениот живот. Свети Игнатиј Брјанчанинов (кој заедно со св. Теофан Затворник може да се наречат патеводна ѕвезда за денешниот век) напишал книга под наслов „Принос до современото монаштво“: до неговите зборови треба да се прислуша секој православен човек од нашето време.

Што да правиме, кога не можеме да ги промениме надворешните околности? Ако ги вложиш сите можни усилија, бараш решение, дури и молиш за помош од оние, кои можат да помогнат, и се молиш, се разбира, а сè останува по старо? Или уште полошо – ситуацијата воопшто, никако не зависи од тебе. Што тогаш? Да продолжиш да униваш, додека преуспеваш „во злото“?

Од првиот ден на своето монаштво тој се подвизуваше во секојдневно бдение, проследено од мноштво метании и солзи од љубов, пролевани не само за Бога, туку и за сиот свет. Неговото бдение секогаш беше сеноќно и завршуваше на полноќ со секојдневна Божествена Литургија, во текот на која тој спомнуваше стотици имиња на живи и упокоени луѓе.

Послушанието е сржта на потчинувањето на сопствената волја кон другиот. Но, за да ја потчинам мојата волја кон другиот, мора да ја почитувам таа личност. Ако го слушам некого, потребно е да го љубам. Затоа, родители, треба да се однесувате кон своите деца на начин за да ве почитуваат, бидејќи почитувањето е предуслов за послушание.

Сите овие работи се експлоатирааат во голема мера, влијаат врз психологијата на човекот, и во суштина немаат никаква почит кон човечката душа – ја разболуваат. Впрочем тие го знаат тоа. Знаат дека душата ти е ранлива и дека лесно може да се заведе, многу добро го знаат тоа, а целта им е душевно да те уништат.

Јас веќе сум ти зборувал за ова. Кога христијанинот со полна доверба се предава на Господа, тогаш Тој испраќа мир и спокој, и во телото на човекот, и во неговата внатрешност. Како резултат на тоа, внатрешните органи и жлездите започнуваат да функционираат нормално и ние се ослободуваме од она што порано ни пречело и повторно стануваме здрави.

Од устите на послушниците треба да излегува благочестие и благодат, а не оцет и горчина, кавга и раздор. Секој крут збор што ќе му го кажете во мигот на искушение, е поттикнат од лукавата змија така што душата на старецот ја полева како отров којашто се суши како цвет удрен од град. Не е во состојба ни да се помоли за себе додека не му помине болката. Кога духовните чеда пак, се послушни, тогаш, и старецот оди право, ...