Нашиот личносен однос со Богочовекот Исус Христос е секогаш определен од односот спрема нашиот ближен, па кој било да е тој. Страдаме во овој свет бидејќи обземени од своето самољубие се повредуваме меѓусебно.
Се поклонувам, го славословам и величам Твоето слегување во адот, пленението на адот, разрушувањето на смртта и тридневното воскресение од гробот, и Те молам Тебе, мојот Господ: душата моја, плен на гревовите, плени ја со љубовта Твоја; умртвена-воскресни ја и избави ја од адот.
Диктатурата не е само држење на еден народ во ропство со оружје, туку и замолчувањето на оние што мислат различно, па колку и да не биле во право.
Придружете се на едната страна и ќе бидете нападнати и замолчени, придружете се на другата, па ќе жалите што не ќе ви се дава можност да кажете и вие утре дека може да размислувате
Порано, без регуларно лекарско (психијатриско) уверение не можевте да полагате ни возачки испит за управување автомобил, а денес, без лекарско уверение можете да управувате и со држава и со народ, и со партија и со полна училница или амфитеатар. Тоа е така не само кај нас туку и на глобално ниво. Никој не прашува дали сте ментално здрав, сите прашуваат што сте по
Некогаш луѓето се движеле бавно, посмирено го работеле сето она што требало да го сработат во текот на денот, во сите денови на својот живот. Денот го започнувале со утринска молитва и го завршувале со вечерна молитва; За време на трпезата го изговарале „Оче наш“ и не пристапувале кон ништо, а претходно да не се осенат со знамението на Светиот Крст.
Кога некој тагува со тебе над загуба, не брзај да го прогласиш за пријател. Тагата лесно се глуми, радоста никогаш. Оној што се радува со тебе е пријател.
Кога некој ти ги клоца и урива кулите од песок со нога, не ѕидај ги повторно од бетон, за да си ја скрши злонамерникот ногата. Продолжи да ги ѕидаш од песок, зашто на убавината само нежни
Радоста не доаѓа од телото, не од храната, не од телесни задоволства,
туку доаѓа од Светиот Дух. Плодoви духовни се -
љубов, радост, мир и се друго
што светиот апостол Павле го наводи види (Гал. 5:22).
И им кажа парабола: „Може ли слепец слепец да води? Не ќе паднат ли обајцата во јама?" Разумот претворен во идол е слеп за реалноста на Бог и секогаш ја насочува својата енергија надвор од своето срце, надвор од реалноста на Царството Божјо; и што да прави таму освен да суди и осудува, надополнувајќи ја општата атмосфера на судење и осудување, поттикната
И затоа треба постојано да се проверуваме, затоа што Божјиот печат што го добиваме на секоја Света Литургија, преку Божјото слово што го слушаме и преку Светите Тајни со кои се причестуваме, по некое време избледува. Јасно ни е дека со безобѕирно и страстно барање на човечка слава, богатство и телесни наслади, градиме идолопоклонички однос и идоли; но што е со она што го нарекуваме свето?
Чeтиринаeсeт гoдини свeтитeлoт пoминал вo таа јама, забoравeн oд сиoт свeт, нo нe забoравeн oд Бoга. Кoј oд луѓeтo би мoжeл да пoмисли дeка најгoлeмoтo свeтилo на eрмeнскиoт нарoд сe наoѓа вo мракoт на eдна јама? И oд кадe би мoжeл да пoмисли силниoт цар Тиридат дeка eдeн дeн тoј ист Григoриј, кoгo тoј на смрт гo oсудил, ќe му гo спаси живoтoт и ќe му пoмoгнe пoвeќe oд цeлиoт свeт
Човекот, кој може да прави добро и не го прави тоа - е ништожно суштество.
Без милостиња, самата молитва е бесплодна. Со каква надеж ќе Му се молиш на БОГА, кога не ги слушаш прозбите на бедните луѓе?
Како ќе просиш со верните во храмот: ,,Подај ГОСПОДИ",
Дубоко је уверење Православне Цркве да свака епоха има своје свеце и да нема ни једног доба без њих.
У свакој ери светитељи су доказ и демонстрација благодати Христове, љубави Очеве и заједнице Духа Светога, у месту и времену, међу нама.
Видећи како се становници града Јерусалима греше о Божји закон, наш Спаситељ Господ Христос им је рекао: „Волео сам да вас сакупим као што кокош скупља пилиће под крила, али ви не хтедосте“ (Мт. 23, 37)…
Премда се из дана у дан на делу уверавају да се на дну и најслађе грешникове чаше налази горчина и отров, људи су увек склони да мисле да им је изван Божјег закона и Божјег окриља боље.
Ако некаде во светот постои место исполнето со толку волшепство и мистичност, тоа е токму тука, во кањонот на реката Сушица, кај селото Вишни, во Струшко. Тука сè е под редено на митското и магичното. На божественото. А тоа овде зрачи од секоја карпа што високо го надвишила небото. Зрачи од нивната распукана утроба во чија темнина царуваат утките и лилјаците.
Божјата милост благоволи да не собере одново денес, и би сакал да споделам со вас неколку мисли за денешното свето Евангелие.
Денешното свето Евангелие опишува еден настан. Христос оди во еден град и гледа погребение, гледа вдовица, една мајка која си го погребува синот единец. Христос се сожалува, бидејќи разбира дека нема кој да се грижи за оваа жена и прави чудо - го воскреснува нејзиниот син.
Ако некој има желба за лична убавина, нека знае дека праведниците во Царството Небесно ќе сјаат како звездите на небото. Ако некој сака долг и здрав живот, нека знае дека во Божјото Царство праведниците ќе живеат во вечна неминлива младост. Ако некој сака изобилие и благосостојба, нека знае дека праведниците во Царството Божјо ќе бидат во изобилие и во благосостојба.