СРЕШТА
Преку отворите на умот,
преку врвот на рамењата,
се барав себе самиот -
ги слушав туѓите лелекања.
Тешко сфаќав и разбирав,
тешко гледав, а камоли прогледував,
Преку отворите на умот,
преку врвот на рамењата,
се барав себе самиот -
ги слушав туѓите лелекања.
Тешко сфаќав и разбирав,
тешко гледав, а камоли прогледував,
Некогаш ќе разбереш, дека надворешниот сјај не е ништо во споредба со внатрешната убавина. Затоа што сé што е од надворешна страна, постои до првиот дожд. Тоа што е внатре, секогаш гори, дури и да избледи до одвај виден жар. Но, доволно е да ги составиш усните како трубичка и нежно да дувнеш и огнот постепено ќе се разгори и ќе те згрее.
По повод двестегодишнината од раѓањето на Дичо Зограф (1819-2019), вечерва, во 19 часот, во Ликовниот салон на Македонската академија на науките и уметностите ќе биде отворена изложба на негови икони. Изложбата ќе ја отворат претседателот на МАНУ, академик Таки Фити, г.г. Стефан, архиепископ охридски и македонски и на Јустинијана Прима, и Сашо Цветковски, научен советник од истражувачкиот центар за културно наследство „Цветан Грозданов“ при МАНУ.
Овој труд е резултат на свештеното секојдневие на Неговото блаженство, дело на неговото архипастирско дело во изминатите 20 години како Поглавар на нашата света Македонска православна црква - Охридска Архиепископија и низ 33-те години како архиереј во епархиите во Македонија и дијаспората.
Промотори на изданието беа академик Витомир Митевски и проф. д-р Ѓоко Ѓорѓевски, Декан на Православниот богословски факултет.
Во амфитеатарот на Македонската академија на науките и уметностите (МАНУ) беше промовирана книгата – проповеди„ Слова за Словото“ 1 и 2, од авторот, Неговото блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски и на Јустинијана Прима г.г. Стефан, а во издание на Книгоиздателството „Матица македонска“. „Слова за Словото“, всушност претставува еден собир на мисли и размисли, на расудувања и поуки, на факти и информации, на
Уште при прво читање, паѓа в очи не само разнородната содржина туку и низа јазични, стилски и композициски обележја кои упатуваат не само на продуховен туку и на широко образован автор со изграден стил и префинет и длабоко осмислен начин на изразување. Меѓу другото, добрите познавачи на беседништвото во антиката и во византискиот свет, тука ќе препознаат многу траги од таа блескава традиција чии носители се славните имиња на
Радувај се, дрво живототворно !
Радувај се, ти кое неплодно – спасение донесе !
Радувај се, ти кое неродно – во живот процвета !
Радувај се, ти кое – без крошна
човечкиот род го засолна !
„Денес мојот син тргнува во училиште. Сѐ ќе му биде чудно и ново и затоа би сакал да бидете нежни кон него. Тој тргнува на авантура која може да го одведе преку континенти, авантура која веројатно ќе биде проследена со војни, трагедии и тага. Да го живее таквиот живот ќе му треба вера, љубов и храброст.
Тежина оваа да ја поднесам
на нејзино чело сака да се напише,
Ненавидникот гладен да не го нахранам
Да не се прочита – разделени сме
Еден со друг
“Кога ќе ги разбереме причините за тагата, таа престанува да биде страдање”.
Зависно од причината за настанување на овие состојби треба и да се понуди соодветно решение. Додека во првиот случај состојбата може да се надмине со духовни усилби, во вториот случај е неопходна и лекарска помош. Погрешно е да се има апсолутистички и едностран приод , било медицински, било теолошки.
Лудост беше истерана
кога до премудрост се допре,
слобода беше подарена
кога блиску до вистина се најде.
Пред многу векови, еден од првите христијани во Римската Империја, што живеел во Египет, му напишал на папирус писмо на својот близок. Ова писмо преживеало до денешен ден и денес е дел од збирката папируси на Универзитетот во Базел, Швајцарија. Писмото датира од 230 година, со што е признаено како најстар христијански документиран доказ од Римски Египет и навистина најстаро христијанско писмо до денес во светот.
Песните застапени во четвртата книга во вистинската смисла на зборот претставуваатлирски изблици на автори кои не копнеат по книжевна слава.Богатиот спектар на искрени чувства е реализиран без лажни украси и славопојки,туку во манир на едно искрено и чедно соочување со секојдневието.Преку едноставните и..
Веројатно самотијата е една од клучните невидливи алки и нишки што ги поврзуваат аскетите, уметниците и научниците од различни времиња и простори. Рајнер Марија Рилке, еден од најголемите поети на модерните времиња, има кажано дека поетот се раѓа во самотија. За да се долови осаменоста, луѓето од памтивек посочуваат на анималните симболи, па така, во еден од знаменитите романи на Херман Хесе, степскиот волк прераснува во метафора на осаменоста.
Во рамките на школата, свои предавања ќе имаат академик Ѓорги Поп – Атанасов ”Слепченска книжевна школа – Висарионовски период” ; проф. д-р Сашо Цветковски, “Декоративните мотиви на Слепченската резбарска школа од XVI-XVII век”, ИЦКН “Цветанан Грозданов” при МАНУ; м-р Гоце Ристески, “Химнографијата и химнографските творби во византиската и словенската средновековна традиција”- Богословски факултет, Софија; м-р Гоце Секуловски, “Црковното пеење во Република Македонија,
Оваа збирка песни, втемелена врз концептуален тематски и жанровски пристап, е придружена од уводна реч на авторот Кипријан Слепченски. Уводниот оглед на авторот е автоинтерпретативен, автопоетички(оглед). Во него е опеана тезата за „јазик без зборови“ (КС, 2019: 6) кој и’ претходи на песната и следи по песната. Јазикот на песната, впрочем, не е само јазик на зборови, туку во себе го вградува јазикот на звукот и созвучноста, јазикот на тишината,
Во очи на празникот на раѓањето на свети Јован Претеча, заштитникот на Светата Слепченска Претеченска обител, од сестринството на манастирот за народот, излезе од печат четвртата стихозбирка богољубива поезија Манастирски води , наречена Осамен волк. Рецензенти на книгата се академик Катица Ќулафкова, наша реномирана поетеса, литературен теоретичар и критичар, проф.др Владимир Мартиновски - поет, есеист, раскажувач,