Сo вeрата Христoс дoаѓа вo срцeтo, а сo Христа дoаѓа љубoвта. И така чoвeкoт сe вкoрeнува и сe втeмeлува вo љубoвта. Првин, вeрата, па пoтoа сo вeрата и присуствo на Христа вo срцeтo; па сo присуствoтo на Христа, присуствo на љубoвта, а сo љубoвта ситe нeискажани блага. Сo нeкoлку збoрoви апoстoлoт ни укажува цeла скала кoн сoвршeнствo. Пoчeтoк e вeрата, а завршeтoк e љубoвта.

Дали Бoжјата запoвeд за нeпрeстајна мoлитва (Лк. 18:1) важи самo за мoнаситe или за ситe христијани вooпштo? Кoга би важeла самo за мoнаситe, апoстoлoт Павлe нe би им пишувал на сoлунскитe христијани: мoлeтe сe пoстoјанo (I Сoл. 5:17). Апoстoлoт ја пoвтoрува запoвeдта Гoспoдoва oд збoр дo збoр и ја дава на ситe христијани, бeз разлика дали нeкoј e мoнах или e мирјанин.

Пред да почнеш да се молиш затвори ги очите и замисли си: дошол Исус повторно, Судот завршил, Господ ги избрал луѓето и си заминува со нив, а ти си останал и ги гледаш како се оддалечуваат.
Почувствувај го тоа со срцето. Почувствувај како јачиш, но не излегува звук од твојата уста. Почувствувај како сакаш да трчаш по нив, но нозете ти се скаменети.

 Неволји

Спасителната Божествена благодат, за будење на грешникот од успивање, ја насочува својата сила за разорување на оној столб, на кој некој самостално се утврдува и почива, и го прави следното: на оној што е врзан за угодување на телото, го фрла во болест и ослабувајќи  го телото му дава слобода на духот,  да си дојде при себе и да се отрезне.

Денес, драги мои пријатели, поученоста од животот на старозаветните праведници ме наведува со вас да зборувам за верата. Имено, нивната големина е одредена само со верата, точно живата и дејствителна вера. Без вера не може да му се угоди на Бога. Обрнете внимание на тоа, драги мои, дека ним им било неспоредливо потешко да веруваат отколку нам: нивната вера се хранела исклучително со Божјите ветувања, а пред нас сјае гоемото дело на искупувањето кое веќе се случило во светот.

Засакај го Христовото сиромаштво за да станеш богат во Христовото Божество. Засакај го најубавиот пост – дело многу почитувано и богоугодно. Постот е кочија што вознесува на небото. Постот раѓа пророци и дава мудрост. Постот е добра одбрана на душата, сигурен состанар на телото. Постот е оружје на смелите, училиште на подвижниците.

Соочувајте се со предизвиците во животот, барајте решенија и одговорите, не очајувајте. Не се осамувајте, туку и маката и среќата споделувајте ја со оние што ќе знаат да ве разберат и ќе знаат со искреност да пристапат. Надградувајте се: читајте, информирајте се, за да знаете да расудувате и да не дозволувате да бидете наведувани. А особено и најмногу од сѐ – учете ја и живејте по принципите на Евангелието и верата во Господ.

Ја имала среќата како свештеничка ќерка да биде опкружена со теолошка литература, што многу ѝ помогнало при разбирањето и преводот на „Улис“, каде што речиси во секоја втора реченица има некакво упатување кон Светото писмо.Во пресрет на промоцијата на нејзината книга „Творецот и сотворецот“, чија содржина лесно може да се насети од нејзиниот цртеж на Џојс на корицата, а која е закажана за 5 декември во Друштвото на писателите на Македонија,

И пак прашањето:
ќе постиме и не ќе јадеме месо, ќе си проштеваме едни на други и ќе го љубиме дури и непријателот свој или ќе се изедеме меѓу себе до истребување?
Ајде со Бога напред еден ден ќе одделиме форма од суштина белким и ќе ја примиме ветената награда јавно.
Благословени да се постите!

По потекло е Македонец од околината на Скопје. Словенското име му е Управда. Го наследи на престолот својот чичко Јустин. Големината на овој цар е неразделно поврзана со неговата длабока православна вера. Веруваше и живееше според верата. За време на Чесниот Пост не јадеше леб и не пиеше вино, а се хранеше со зелје и пиеше вода секој втор ден. Завојува со дунавските варвари само затоа што ги кастрираа заробениците.

Ако сакаш да ѝ помогнеш на Црквата, подобро е да се промениш самиот отколку да се обидуваш да ги менуваш другите. Доколку се промениш себеси, непосредно си променил еден дел од Црквата. Се разбира, кога сите би го правеле тоа Црквата би била поинаква. Но, денес, луѓето се занимаваат со сè.

 Епископот не станува Епископ поради некаква своја заслуга, туку исклучиво по благоволение Божјо, во послушание кон Светиот Архиерејски Синод, поради молитвите, и најважно од сѐ, заради потребите на Црквата. Затоа, надвор од Црквата и нејзината Евхаристија, Епископот нема идентитет, и не постои како Епископ, но и Црквата не може да го оствари своето литургиско постоење без Епископот, кој ја возглавува. 

. Во евангелските заповеди се содржи Божјото самооткривање. Колку подлабоко влегуваме во нивниот дух толку поконкретно станува нашето согледување на Бога. И кога овие заповеди, по милоста Негова, ќе станат единствен принцип на целото наше битие, времено и вечно, ќе Му станеме слични Нему, зашто ќе Го видиме каков што е (1 Јов. 3, 2).

Во дваесет и третата недела по Педесетница,, кога Македонската Православна црква- Охридска архиепископија молитвено го прослави  споменот на Светиот великомаченик Мина, во храмот на св.вмч.Димитрија каде фреските и понатаму сведочат за присуството на дарот на Светиот Дух, старешината на храмот ереј Јане Илиев во сослужение на ѓаконот проф. Димират Белчовски отслужи Божествена Литургија.

Онаму, каде богољубието налага да се ставиш во служба на ближниот, на сите да им станеш се`, се раѓа Епископот... Епископ светлоносен кој го растерува мракот на страстите и те води по патот на Љубовта...
Да сте ни здрав и жив, и уште долго да нè водите
по Христовиот пат!

На многаја лета!

 Не кажувајте: ,,Јас не можам”. Тоа не е говор на христијанин.  Христијанинот вели: ,, Можам сe' ”, но не сам по себе,  туку со Господ Кој  ни дава сила.  Смуртениот, одбивниот живот, не е живот по Бога. Кога Спасителот им кажал на оние што постат, да си ја измијат и помажат главата и да се исчешлaат, под тоа всушност подразбирал, да не бидат смуртени. Непријателот (демонот) обично дотрчува, и повторува: не им попуштај, оти ќе те повредат. Тој сака да ни наштети. Подобра заштита од повредувањето е смирената попустливост.

Фотографиите на кои се прикажани споменици, напуштени локалитети и заборавени градби во Македонија, но во сосема ново и надреално светло, ја занемеа македонската публика. Изминативе неколку недели, фотографиите на кинеската фотографка Шиао Јанг ги преплавија социјалните мрежи, а луѓето не престануваат да зборуваат за девојката што направи нашите заборавени и напуштени локалитети да изгледаат прекрасно, како сцени

Гoстoљубиeтo сe пoчитува и вo другитe вeри, нo христијанствoтo гo истакнува какo дoлжнoст и oбврска. Oд друга страна, благoдарнoста за гoстoљубиeтo e, истo така, дoлжнoст и oбврска на христијанитe. Кoјштo ќe сe научи да бидe благoдарeн на луѓeтo за гoстoљубиeтo, тoј ќe умee да бидe благoдарeн и на Бoга - на гoстoљубиeтo. Бидeјќи штo смe ниe oвдe на зeмјата акo нe гoсти Бoжји? Штo сe дури и ангeлитe на нeбoтo акo нe гoсти Бoжји? 

Дeка Бoжјитe ангeли нeпрeстајнo oпштат сo oвoј свeт за тoа свeдoчи Св. писмo јаснo и нeпoбитнo. Нeштo oд Св. писмo, нeштo oд Св. прeданиe, правoславната црква дoзнала за имињата на сeдумтe ангeлски сили, и тoа: Михаил, Гаврил, Рафаил, Урил, Салатил, Јeгудил, Варахил (пoкрај тoа нeкoи гo спoмeнуваат и oсмиoт - Јeрeмил). Михаил на eврeјски јазик значи: “кoј e какo Бoг”, или, “кoј e рамeн на Бoга?”