Кога некој би сакал да живее со мене, ќе ги слушне моите молитви и воздишки и ќе ги види  солзите што ги пролевам за сите мои браќа. Цели ноќи се молам и извикувам: „Господи, спаси ги сите мои браќа, или и мене избриши ме! Не сакам да бидам сам во Рајот!“

Молитвата како река протекува низ умот човечки,
и ги согорува помислите на неговите богови,
метаниите те предадоа на Божјото милосрдие,
оче Христифоре преподобен,

Споменот на праведникот е со пофалба,
а тебе ти е доволно и сведоштвото на Господа, Претечо,
оти навистина се покажа најпочитуван меѓу пророците,

Јас разбирам дека лошото чувство што го доживуваме и нашето самољубие природно се привлекуваат и тогаш ни се случува себенабљудување – што многу ја влошува нашата душевна состојба; а себенабљудувањето е како вртлог од кој навидум не можеме да се извлечеме.

- А имаш ли ти, добри човече, памети?
- Наравно да имам памети! – одговори изненађено и помало увређено газда.
- Покажи ми је, па ћу да верујем да је имаш.

Јас денес сакам да разговарам со вас за тоа, какво значење има Црквата во нашиот живот. Црквата е врата во Небесното Царство, и среќно е тоа семејство и оној човек кои стојат пред овие врати. Среќен е оној човек кој го чувствува значењето на храмот. Во црквата присуствува посебна благодат. Благодатта на Светиот Дух…

О преподобен оче пустински, ти кој ангели и демони гледаше,
со едни беседеше, за други се молеше,
кон небесата повикуваше –
отвори ми ги Господи портите небесни.

Призови име Исусово. Он је спреман да помогне свакоме ко то затражи. Не заборави на молитву, јер се молитвом освећује васцело човеково биће. То је једина ствар коју они, што се не подвизавају до проливања крви, не могу да учине.
ли?

Учителу на смиреномудрието, противнику на осудувањето,
лекару на страстите телесни и духовни,
сјајна ѕвездо на преподобните, надеж за сé во Христа положуваше,

Благословувајќи го бракот о Господи,
апостолот за Христа и Црквата ни прозбори,
мажот преку жената може да се спаси,
според тие зборови Адријане свети мачениче,
во познание Божјо беше приведен,

Благата вест ширејќи се по земјата,
се изли и од устата твоја дури и до Индија,
о Вартоломее апостоле Христов,
на крст стрмноглаво прикован,

Во 1909 г. бил назначен како игумен на скитот Сихастрија – послушание кое што тој достојно го носел во текот на 35 години. Обновувајќи го во потполност монашкиот живот во оваа пустина и собирајќи околу себе повеќе од 40 ученици, протосингелот Јоаникиј (Морој) се преселил во вечноста есента 1944 г.

Кадилница на апостолите Јован и Павле,
саду Христов миомирисен, Евтихие рамноапостолни,
ангел пред тебе патот го отвараше,
Духот во тебе Христа го сведочеше,

Како гранка накалемена на стеблото,
сок животен од Небесата прими,
коренот на учењето Христос Спасителот
во низата Свои столбови те постави,

Крв јагнешка и јарешка не посака Господи,
жртва сепаленица отфрли,
а само срце скрушено и смирено не презре, та затоа
Црквата ја втемели на каменот на Твоите свети заповеди.