ПОЛЕЗНА ЛИ Е ПОФАЛБАТА ЗА ДЕЦАТА? (10.07.2015)

Пред половина година отидов во Јужна Каролина да ги посетам моите родители. Кога по вечерата јас измив неколку чинии, мојот татко извика: ˝браво˝! Тоа беше вообичаена шега на моја сметка. Јас постојано му говорев ̋браво˝ на мојот син кога ќе изедеше чинија со боровинки или кога ќе успееше да ги извади чорапчето од ноџето. Тој тогаш имаше 18 месеци.













Бог јасно имал намера да остави особено обележје за Јован, дури и пред неговото раѓање. Кога била шест месеци бремена, Елисавета примила друг гостин, овој пат човек, нејзината млада сродничка од Галилеја по име Марија. На поздравот од Марија, мајката на Јован почувствувала и друго Присуство, кога младенецот заигра во нејзината утроба (1,41).
Прeд да гo oбјави чуднoтo зачнувањe на нeискусoмажната Дeвица, архангeлoт гo oбјавил чуднoтo зачнувањe на бeздeтната старица. Захариј нe им пoвeрувал вeднаш на збoрoвитe на гласникoт Бoжји и затoа јазикoт му сe врзал нeмилo, и oстанал нeм сè дo oсмиoт дeн oд раѓањeтo на Јoван. Вo тoј дeн сe сoбралe рoднинитe на Захариј и на Eлисавeта заради oбрeзувањe на младeнeцoт за да му стават и имe.




Но зошто да зборувам за семејните конфликти кога и нашето сопствено тело, коешто ни е најбиско и најскапоцено, станува наш непријател кога грешиме, кога ни се одмаздува со болести и страдања. Телото-роб ја повредува душата-владетелка кога таа греши не затоа што тоа го сака, туку затоа што така ѝ е заповедано. За тоа сведочи Христос, Којшто му вели на раслабениот:




























