31.5.2025 г., денот спроти Неделата која што сеправославниот свет ја посветува на светите отци од Првиот вселенски собор, во археолошкиот локалитет Стоби се отслужи Архиерејска Божествена Литургија со која чиноначалствуваше Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение со

Пре двадесет и две године, када је имао само петнаест, Сергеј Алексејевич кренуо је из Сибира пут Свете Горе пешака.
Све укупно је био на путу седам и по месеци. Кренуо је из Тоболска у западном Сибиру и прошао кроз Јекатеринбург, Ростов на Дону и на крају је дошао у Украјину.

„Синодалното управување со црковните прашања претставува единствениот сигурен пат воден од Светиот Дух, кој е осветен во црковната свест преку множество свети канони и одлуки на помесни и вселенски собори, и преку целокупната долга и нераскинлива пракса на Вселенската Црква. Секогаш кога низ историјата се појавува отстапување од синодалната свест на Црквата, тоа 

Литургиска прослава на Спасовден и ракополагање во јеромонашки чин

На 29.5.2025 г., во денот кога Светата Црква го прославува Вознесението Господово, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан отслужи Божествена Литургија во храмот ,,Вознесение Господово” во Долно Соње. На Литургијата во јеромонашки чин беше ракоположен јероѓаконот Георгиј (Ѓорѓевски).

  Луѓето тежнеат кон правење идоли. Идол е сѐ она што човекот го става на прво место во своето срце, наместо Бог и наместо духовното растење во Бог. Луѓето сакаат да се држат за нешто видливо, опипливо – како слепи за стап, и до нешто што можат да го чувствуваат и доживеат, а Бог не им личи баш погоден за тоа.

 Д-р Ѓоко Ѓорѓевски, редовен професор на Православниот богословски факултет „Св. Климент Охридски“ во Скопје и поранешен декан на истиот,

прими монашки постриг и

беше ракоположен во јероѓаконски чин, добивајќи го името Георгиј.

Си се вознел во слава, Христе Боже наш,

и си ги зарадувал учениците со ветувањето на Светиот Дух,

а со благословот си ги уверил дека Ти си Синот Божји,

Избавителот на светот.

Јудејците ја празнуваа Пасха според Законот, односно преминот од Египет во Палестина. Ние ја празнуваме евангелската Пасха, т.е. преминот на нашата природа во Христа од смрт во живот, од пропадливост во непропадливост. Кои зборови би можеле да ја искажат таа внатрешна различност и да покажат колку се подобри предметите на нашите славења од празниците на старозаветниот Закон?

Зошто токму 40 дена требало да поминат до Вознесението? Бројот 40 имал големо значење воопшто на древниот Блиски Исток, а особено тој број има големо значење во Библијата: претставува символ на завршено дело, генерација и исполнување. Св. Никодим Светогорец вели дека Христос, според Својата

А, ако Го видите Синот Човечки да се искачува таму каде што беше претходно? (Јн. 6, 62). Секако, тоа не значи дека Христос, како Бог, не бил на Небесата за време на Своето вочовечување, туку дека ќе се вознесе и со човечкото тело. Впрочем, Неговото слегување од

 Глас четврти:
Си се вознел во слава, Христе Боже наш,

и си ги зарадувал учениците со ветувањето на Светиот Дух,

а со благословот си ги уверил дека

Ти си Син Божји, Избавителот на светот.

Кога се вознесуваше од Маслинската Гора, Христе, силите (небесни), гледајќи Те, еден на друг си велеа: Кој е Овој? А еден силен глас од небото им велеше: Овој е Силниот во војните, Овој е навистина Царот на славата. А зошто Му е црвена облеката? – Затоа што доаѓа од Восор,

Кoга насилникoт извршува насилствo над правeдникoт oд кoристoљубиe,

тoгаш насилствoтo дoнeсува eдна пoлза и eдна штeта,

и тoа: штeта на насилникoт, а пoлза на тoј штo страда насилнo.

Поради тоа, браќа, бидејќи нè очекува бесконечна мака, да се потрудиме преку подвиг да ја избегнеме, со милостина да го пречекаме бедниот и да го угостиме, примајќи го туѓинецот, гладниот нахранувајќи го и необлечениот облекувајќи го, одејќи со брзање во црквата Божја, пазејќи ]а со страв заповедта Божја, со вера барајќи го царството Божјо, како што рече Господ:

Бескрајна е Божјата љубов и благост кон луѓето. Он нас нѐ љуби силно, бидејќи сме Негов род. Иако ние секој час се откажуваме од Бога, Он лесно не се одрекува од нас. Но, сепак, помило Му е кога луѓето нарочно Му се обраќаат. (…) Човекот треба да се одвои од светот и да тргне да Го бара Господа.

Па поради тоа, молитвата кон Бога претставува не само леб на душата, туку нешто повеќе од тоа – нејзин живот. А Бог, Кој ги знае и гледа нашите потреби и желби, ќе направи она што секој татко би го направил за своето добро и послушно дете, зашто Бог е Татко на татковците. Татко на сите.“

Ако од нашите сили зависи сознанието на духовниот свет и Бога, ние би останале совршени незнајковци во тој поглед. И на тој начин, би биле одвоени и отфрлени на оваа земја без Бога, далеку од Него и од Неговата помош и утеха. Но, за среќа, тоа не е случај со нас. Бог знае дека ние не можеме

Вo 1963 година заминал на Света Гора. За неговиот престој таму директно добил благослов од Игуменијата на Света Гора – Пресвета Богородица. Бил замонашен во грчкиот манастир „Свети апостол Павле“ со монашко име Гаврил. Сето време додека престојувал на Света Гора избегнувал контакти со луѓе.