Успение на Пресветата славна владичица наша Богородица и Приснодева Марија
Авва Јoван Кoлoв ги прашал мoнаситe: „Кoј гo прoдадe Јoсифа?“ Eдeн oд нив oдгoвoрил: „Нeгoвитe браќа“. Старeцoт рeкoл: „Нe браќата, туку нeгoвoтo смирeниe. Јoсиф мoжeл да oбјави дeка тoј им e брат и да сe спрoтивстави на прoдажбата, нo тoј тoа гo прeмoлчил. Значи, смирeниeтo гo прoдалo. Нo, истoтo тoа смирeниe пoдoцна гo направилo гoспoдар на Eгипeт“.
✜✣✜
Светлино неизменлива, Слове, на неродениот Отец Светлина, во Твојата светлина, денес на Тавор покажана, ја видовме и Светлината на Отецот, и Светлината на Духот, Кој во светлина го води сето создание.
А ти, гледај никој да не ги знае твоите дела, освен твојот настојател или твојот духовен раководител, молејќи се усрдно и за нас недостојните, кои говориме за доброто, но не го правиме, да се удостоиме да го правиме она што Му е угодно на Бога, а потоа да им говориме на другите и да ги советуваме. Зашто, според зборовите на Господа, „оној што ќе исполни и поучи, тој голем ќе се нарече во царството небесно“ (Матеј 5, 19),
Сепак, жената си правела по нејзино. Почнала да купува книги за баења, читала хороскопи и предвидувања низ дневниот печат. И оттогаш почнале да и се случуваат неубави работи. Гледала кој ден според хороскопот е добар за купување накит, па купила златни обетки кај некој циган. Се покажало дека златото е лажно.
Помина многу време откако Пркос беше стигнал во Ти-Градот. Покрај гостопримството кое го доживеа во куќата на Ведрана, гостуваше и во други семејства. На тој начин доби прилика одблиску да го запознае животот во Ти-Градот и да го споредува со животот во Јас-Градот.
Можеби најпогрешно сфатена тема од страна на христијаните, како и за оние што се надвор од Црквата, е послушанието. А сепак, послушанието е основа не само на нашиот однос со Христа, туку и со полнотата на црковниот живот. Послушание кон Светото Предание, кон нашиот епископ и кон нашата совест, сето тоа служи за да нѐ соедини со Бога и со нашите браќа и сестри во Христа.
Австрискиот цар Јосиф втори ги користел осудените за комунални работи. Едно утро осудениците ги чистеле улиците на Виена . Државниот советник, баронот Кресел, доверлива личност на царот, од прозорецот на својот дом видел како едно момче со добар изглед, дошло до еден осуденик и му ја бакнало раката.
Според свети Симеон Нов Богослов, „за оние што станале деца на светлината и синови на денот што ќе дојде, за оние што секогаш одат во светлината, денот Господов никогаш нема да дојде, зашто тие секогаш се со Бог и во Бог. Значи, денот Господов нема да им се јави на оние што се веќе озарени од Божјата светлина, а ненадејно ќе им се открие на оние што живеат во мракот на страстите, на оние што живеат според овој век...
Ги кажувам овие нешта, затоа што ќе има и други такви во неизвесната иднина, човекот е секогаш спремен да влезе во таа страшна заблуда да си мечтае, дека тој знае-и тоа не сите, туку тој специјално знае за «раководењето», за кое говоревме, т.е. начинот, на кој нештата функционираат, и така стигнавме во тие ужасни крвопроливања,
Свеќата ја симболизира чистотата на душата и девственоста, затоа што и пчелата и восокот имаат на себе посебни знаци на чистота и убавина и поради тоа одговараат како симбол за свети работи. Пчелите – работнички, кои прават восок, не се оплодуваат, живеат девствен живот, жртвувајќи се за заедницата.Свеќата е симбол на Божјата благодат, затоа што восокот доаѓа од разни мирисни цветови.
На Света Гора живееше еден старец, испосник, кој седумдесет години испоснички се подвизуваше во пустината, трудејќи се во постот, целомудрието и молитвата. И макар што богобојажливо трудуваше пред Бога толку многу години, никогаш не беше удостоен со Божјо откровение. Размислувајќи и носејќи ја оваа помисла во себе си, си рече: „Можеби моите подвизи не Му се угодни на Бога од некоја причина која јас не ја знам,
Денес Елисавета го раѓа крајот на пророците и почетокот на апостолите, небесниот човек, гласот на Словото, воин и Христов Претеча, кој порано заигра (во утробата) поради ветувањето, и проповедаше пред раѓањето на Сонцето на правдата, и таа се радува; се чуди Захарија во староста, откако се ослободи од оковот на молчењето и, како татко на Гласот, јавно претскажува:
Денеска детската психологија нé учи дека треба сериозно да му се говори на детето за сериозни работи, треба да се разговара со него сериозно, затоа што ако ти го водиш него на Причест и му велиш: „Отвори ја устата, за да ти дадат златна птица!’’- тогаш тоа се разбира дека ќе ја исплука, затоа што тоа не сака златна птица. А што ако Причеста нема вкус на златна птица, туку понекогаш е и киселава?
Повторно пред блесокот од слегувањето на Светиот Дух и роденденот на Мајката Црква, таа го запалува светлото на љубовта кон сите наши праотци, отци, мајки, браќа и сестри, што си заминале од овој свет, потсетувајќи нè дека сите ние, живите и покојните, едно цело сме, една заедница во Христа, Победителот на смртта.