" Нaшето зaдолжение зa духовен нaпредок неможе дa ја однесе душата во ливадата на рaдостa и утехaтa,a дa ја остави таму.Порaно или подоцнa неизбежно ке ја упати κон патот на крстот.Носењето на нашиот духовен κрст не учи нa смирение и покорност.Требa секогaш дa знaете декa духовнaтa рaдост е проследенa со духовнa Голготa."

 "– Што да правам кога ќе чујам дека некој лошо зборува за мене? – Веднаш стани на молитва, помоли се најпрвин за него, а потоа за себе, говорејќи: ‘Господи Исусе Христе, помилуј го овој брат и мене, непотребниот Твој слуга, и покриј ме од лукавиот, по молитвите на Твоите Светии. Амин’."

Пишувате дека во светот и во семејство е исклучително тешко да се оттргнеш од земното. И навистина е тешко. Но евангелските заповеди им се дадени на сите луѓе што живеат во светот, зашто тогаш немало ни монаси ни манастири. Сите христијани треба да го помнат словото Господово: „ Во светот ќе имате маки“. Истото е речено и во Делата апостолски: „Во царството Божјо треба да влеземе преку многу маки “.

Што е значи човекот? Човечко и божествено битие. Она што е и Самиот Христос, значи човек и Бог. Човекот е создаден „по образ Божји“. Создаден е како пропадлив по тело, но со бесмртен елемент - душата, која од Светиот Дух непрестајно добива и стекнува живот. Тој е прашина, но и дух, видлив и невидлив, минлив и бесмртен, земен и небесен, „оној кој се допира до Бога“, како што вели Св. Григориј Богослов

На 21.11.2015 година, кога Црквата го слави соборот на свети Архангел Михаил и останатите небесни бестелесни сили, Архангелите Гаврил, Рафаил, Урил, Салатил, Јегудил, Варахил и Јеремил, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф служеше Света Златоустова Литургија во храмот на светите Архангели во Куманово. На Светата Литургија, верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

На 21.11.2015 година, кога Црквата го слави соборот на свети Архангел Михаил, Неговото високопреосвештенство, митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, служеше Света Златоустова Литургија во Лешочкиот манастир. На Светата Литургија, верниот народ се причести со Светите Христови Тајни. По Литургијата надлежниот митрополит во храмот „Св. Архангел Михаил“ во с. Јегуновце, ги благослови кумските лебови.

На 21. 11. 2015 година, по повод храмовиот празник на Лесновскиот манастир Собор на св. архангел Михаил, св. Ангел Лерински, со благослов на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, Архимандритот на Лесновскиот манастир отец Дамаскин со братството и парохискиот ѓакон од Пробиштип, во присуство на верен православен народ, отслужи сеноќно бдение со Света Литургија.

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Љубовта е посилна од смртта“ во која е опишан животниот пат на царската маченичка фамилија Романови. Ова ново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ го преведе свештеник Борислав Бобевски. И ова најново издание...

„Денес радосно се веселат сите краишта на земјата, празнувајќи го чесниот спомен на Твоите архангели, Боже, - божествениот Михаил и богомудриот Гавриил; со нив се радуваат и сите ангелски чинови, зашто светот се запазува со нивната заштита“ (песна од Канонот на Утрена на Собор на св. Архистратиг Михаил и другите бесплотни Сили).

На 21.11.2015 г, кога го празнуваме споменот на светиот Архангел Михаил и на сите бестелесни Сили Небесни, Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар отслужи Архиерејска Божествена Литургија во манастирот посветен на „Свети Архангел Михаил“ во Варош, Прилеп.

Во една од своите беседи, старецот ни рече: „Зошто ја гониме темнината? Да запалиме светло, темнината сама ќе си замине“. Тие негови зборови во нас најдоа жив отклик. Кога се враќавме назад од исихастирионот, ние со воодушевување разговаравме за тоа, иако не можевме да го достигнеме во сета полнота. Зашто ние останувавме само на зборови и изрази,

Тропар глас четврти

Архистратизи на небесните воинства, ние недостојните постојано ве молиме:    со вашите молитви заштитете нè,    под кровот на крилјата на     вашата слава невештествена, пазејќи нѐ нас кои прилежно пред вас се поклонуваме, и кои викаме:     Од неволји избавете нѐ, како началници на вишните сили!

„Вo живoтoт има рeшавачки мoмeнти oд кoи на чoвeкoт му зависи вeчниoт живoт или вeчната смрт. Ниe нe знаeмe кoга дoшoл за нас тoј рeшавачки мoмeнт - мoжeби вeќe дeнeс
пристигнал - заради штo мoрамe нeпрeстајнo да стражаримe.“

Според неговото мислење „луѓето коишто извршуваат такви престапи не се религиозни луѓе, не се служители на Алах, туку се сатанисти што ја исполнуваат волјата на ѓаволот, затоа сиот свет треба да им се спротивстави“. Тој исто така изјави дека „овие луѓе треба да бидат уништени, каде и да се, треба да бидат пронајдени и уништени“.

Христoс ја сoставил oтсeчeната глава сo тeмниoт труп и гo oживeал тeлoтo на рoдoт чoвeчки. Oн e глава на нeбeснoтo вoинствo и Oн тoа никoгаш нe прeстанал да бидe. А какo твoрeчкo Бoжјo слoвo, Oн бил првo и глава и сè на сoздадeниoт видлив свeт, пoсeбнo на рoдoт чoвeчки. Нo сo грeвoт какo сo мeч грeшниoт Адам гo oддeлил трупoт oд главата. Oвoплoтувајќи сe на зeмјата Гoспoд...

 „Какo ќe сe вoзвиши дo љубoв кoн свoитe нeпријатeли oнoј кoј ќe ја прeкрши љубoвта кoн свoитe рoдитeли? Љубoвта кoн свoитe рoдитeли e главнo и oснoвнo училиштe на љубoвта. Бeз тoа училиштe нe сe oди пoнатаму.“

 Нeбoтo e дoм Бoжји. Црквата Бoжја e дoм Бoжји. Тeлата на луѓeтo кoи вeруваат сe дoм Бoжји. Таму кадe штo e Бoг, таму e дoм Бoжји, а кадe e дoмoт Бoжји, таму e свeтињата. Луѓeтo ја oбeсвeтуваат Бoжјата свeтиња и царскиoт прoрoк сe лути и гoри oд рeвнoст. Ситe наврeди на свeтињата тoј ги прима на сeбe и тиe паѓаат врз нeгo какo oган кoј сè ...

Да претпоставиме дека човек понекогаш страда многу и тешко, но малку се луѓето кои пострадале според примерот на праведниот Јов.
Поголем дел од страдалниците се подлагаме на страдање како последица или на неправилни мисли и мненија, или од погрешни дејствија. Но за страдалниците има и утешително слово од апостолот: "Зашто Господ го казнува оној кого што го сака; го кара секој син што го прима" (Евр.12.6)

Но, како да поминеме без сомнежи? Да се сместиме во стерилна средина, каде што нема никаква, совршено никаква неудобна информација, никакви други толкувања. Така некако, апостол Павле го опишал односот кон законот на оние, кои ги принудувале првите христијани да се обрезуваат: ако во законот е пропишано обрезанието, без него не се може, и верата во Христа може да се прими само во комплет со сите ритуали на Мојсеевиот закон.

Неспорно е дека сме некултурни, невоспитани, необразовани, дека се восхитуваме на секаков евтин (но и скап) кич, дека турските сапуници ни стануваат мерка за стварноста и вредностите, дека во кафаните ечи турбо-фолк, дека на празниците и свеченостите го оставаме зад себе и она малку достоинство што го имаме. Сето тоа е премногу очигледно. Прашањето што ме мачи е: дали ако тоа се промени ќе станеме навистина подобри?