Господ нам ни дарувал сѐ, а наше е да бидеме добри. Доколку ние обрнуваме внимание на негативните особини на поедини луѓе кои ни се обраќаат, не можеме да имаме мир и спокој.
Зошто Господ наредува да ги сакаме непријателите? Не е тоа заради нив, туку заради нас.

Се додека ја задржуваме во себе мислата за навредата која ни ја нанеле непријателите, пријателите, роднините, ближните, ние ќе немаме мир и спокој и ќе живееме во пеколна состојба. Треба да се ослободи таквото зло, да се исфрли како ништо да не било, и да опростиш сѐ. Се е значи опростено.

Само тогаш ние сме соучесници на мирот. И тој мир не прави само во нас благосостојба, радост и утеха, туку и кај сите оние кон кои ги упатуваме нашите мирни и тивки мисли, полни со љубов и доброта.

Преподобен отец Тадеј

Избор од фејсбук страната на:

Никита Филотејски

24.08.2016