Откако децата излегоа од училница, наставничката Нада плачеше речиси еден час.
Нејзиното име е г-ѓа Нада. На првиот ден на училиште на своите ученици таа им кажа една лага- како и повеќето наставници им рече на децата дека сите подеднакво ги сака. Но, тоа е невозможно бидејќи во првиот ред на клупата седеше момче по име Марко.Госпоѓа Нада го набљудуваше Марко минатата година и забележа дека ретко се игра со останатите деца, облеката му е неуредна и дека не се капе редовно. Марко исто така знаеше да биде непријатен. Дојде до тоа г-ѓа Нада навистина да ужива да напише голема масна единица со црвено пенкало на неговите задачи. Во училиштето каде што таа предаваше, наставникот на крајот од годината беше должен, пред да го напише своето мислење за секој ученик, да ги прочита мислења од останитите наставници од претходните години. Госпоѓа Нада го остави Марковиот извештај за крај. Кога го прочита доживеа големо изненадување.
Во прво одделение, за Марко е напишано: „Марко е бистро дете и секогаш се смее. Уреден е и убаво воспитан. Вистинско задоволство е да го познаваш.’’Во второ одделение: „Марко е одличен ученик, сите го сакаат, но има проблеми дома, затоа што мајка му е неизлечиво болна.’’Во трето одделение: „Тешко ја поднесе смртта на својата мајка. Се труди колку може, но неговиот татко воопшто не обрнува внимание и ако нешто не се промени, тоа лошо ќе се одрази на него. Во четврто одделение: „Марко се повлече во себе и не покажува интерес за училиште. Нема многу пријатели и понекогаш спие на час.’’ Госпоѓа Нада сега сфати во што е проблемот и се посрами. Уште полошо и‘ беше кога учениците и‘ донесоа божикни подароци завиткани во украсна хартија, сите освен Марко кој својот подарок го донесе несмасно завиткан во обична хартиена кеса. Госпоѓа Нада со голем напор го отвори токму неговиот подарок меѓу сите други. Некои деца почнаа да се смеат кога таа го откри ѓерданот од пластични имитации на камења, каде што некои забележително недостасуваа, како и шишенце парфем до половина наполнет. Ја стиши детската смеа така што рече дека ѓерданот е прекрасен и го стави околу врат, а парфемот го стави на себеси на рака.Марко остана последен после часови за да и‘ каже: „Г-ѓо Надо, денес мирисавте како некогаш мојата мајка’’.
Откако децата заминаа, таа плачеше речиси еден час. Од тој ден таа престана да им предава на децата. Наместо тоа, почна да ги учи. Таа особено му обрнуваше внимание на Марко. Како работеше со него, така тој живнуваше. Колку повеќе го поттикнуваше, побргу напредуваше. На крајот на годината Марко стана еден од најдобрите ученици во одделението. Според тоа што не ја кажа вистината дека подеднакво ги сака сите деца, Марко стана нејзин најомилен ученик.
Следната година пронајде Маркова порака дека и понатаму е најдобрата наставничка која ја имал во својот живот. Шест години подоцна доби нова порака од Марко. Тој и‘ напиша дека заврши средно училиште, трет по успех во генерација, но дека таа и понатаму е најдобрата наставничка во неговиот живот.
После четири години, таа доби уште едно писмо со порака дека понекогаш му било тешко, но го заврши факултетот со најдобри оценки. Ја уверуваше г-ѓа Нада дека таа е и понатаму најдобрата наставничка која ја имал во својот живот. Писмото беше потпишано со „дипл. инг.’’
Но овде не е крај на приказната. Пристигна уште едно писмо таа пролет. Марко рече дека запознал една девојка и дека ќе се венча. Објасни дека татко му починал пред неколку години и ја праша г-ѓа Нада дали би се согласила на венчавката да седне на местото кое вообичаено е резервирано за мајката на младоженецот. Се разбира г-ѓа Нада се согласи. И како што веќе претпоставувате, го стави оној ѓердан и оној парфем. Се прегрнаа и Марко и прошепна: „ Ви благодарам госпоѓо Надо што верувавте во мене. Ви благодарам многу што ми овозможивте да се чувствувам посебен и дека можам да постигнам нешто во животот’’.
Госпоѓа Нада со солзи во очите, прошепоти: „ Марко, грешиш, ти си тој кој ми овозможи да постигнам нешто во животот. Пред тебе јас не знаев како да ги учам другите’’.
Подготви: Снежана Корнет