Тропар на светиот Христов
маченик Трифун
1 февруари / 14 февруари
Трифуне свети мачениче,
посветен на Бога од младоста,
слободата и смелоста во твоите вени течеа,
имајќи таква поткрепа од Господа,
се застапуваш за оние кои во Него веруваат,
помагајќи им во неволјите и секоја напаст непријателска.
Моли се за нас свети мачениче,
непрестајно пред престолот на Божјата слава,
до крајот на времињата.
Кондак
Кон тебе, свети Трифуне,
на кого Христос му беше вера,слава и пофалба,
молитви денес вознесуваме, име ти споменуваме,
и по твоето ветување од Христа благодатни дарови,
и заштита просиме,затоа што Тој е Единствен
Човекољубив Бог со Беспочетниот Негов Отец
и Пресветиот Благ и Животворен Дух во вечни векови.
Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче
Тропар на светата маченичка Перпетуа
1 февруари/14 февруари
На жените мироносици верна наследничке,
на верата православна цврста исповедничке,
славна маченичке Перпетуо,
Заради љубовта Христова,светот и земните наслади ги презре,
и за него маченички својот живот храбро го заврши,
моли го секогаш Спасителот за нашите души! 
Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче
Тропар на претпразненство на
Сретение
1 февруари / 14 февруари
Глас 1
Небесниот хор на Небесните Ангели,
кога погледна на земјата,
гледа како е носен во храмот,
како Дете од безбрачна Мајка,
Првородениот пред сите созданија.
Затоа радувајќи се заедно со нас,
пее песна претпразнична.
Извор МПЦ-ОА
Тропар на преподобниот
отец Петар Галатијски
1 февруари / 14 февруари
Христова пофалбо на мртвите кои оживеаа,
со благодатта Господова и подвигот ангелски,
оче преподобен Петар – ти кој умре пред да умреш,
за нас моли се од живеалиштето на живите,
сенка од твоите во Христа молитви да добиеме,
за да се спасат нашите души.
Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче
Од Верскиот календар на МПЦ (14.02.2024)
ТРОПАР
Тропар (грч. τροπάριον, цсл. тропа́рь) е кратка црковна молитвена песна, настаната во доцниот стадиум на химнографијата. Тропарот ја содржи суштината на празникот за кој е напишан и во кој се прославува светителот; во Канонот, тропарот следи после ирмосот. Често се однесува и на аполитикион (грч. απολυτίκιον), или отпустителна химна преку која се опишува главната тема на богослужењето на денот, а со која се завршува Вечерната богослужба.
Богородичен (теотокион) е посебен вид на тропар, кој е посветен на Пресвета Богородица. Помали варијации во Богородичниот водат кон Крстобогородичен (ставротеотокион), посебен вид на тропар посветен на страдањето на Пресвета при распнувањето на Христос на Крстот, и како таков најчесто се користи во среда и петок, денови кога Црквата се сеќава на чесниот Крст Господов.
Понекогаш тропарот се користи како рефрен помеѓу читање на стихирите.од Псалмите, иако примарната функција во тој случај ја имаат стихирите.
Тропарник се нарекува една засебна целина во книга со тропари и кондаци, за секој ден на Црковната литургиска година.
ПреминПортал
2024 лето Господово
Од Верскиот календар:
Роден е во селото Кампсада во Фригија од сиромашни родители. Во детството беше чувар на гуски. И уште од детството врз него беше голема Божја благодат и можеше да исцелува болести кај луѓето и кај животните и да изгонува бесови. Во тоа време со Римското царство завладеа царот Гордијан, чијашто ќерка слезе од умот и со тоа го фрли царот во голема жалост. Ниеден лекар не можеше да ѝ помогне на лудата Гордијана. Тогаш демонот прозборе преку девојката и рече дека освен Трифун никој не може да го истера. После многумина Трифуни ширум царството, по Божја Промисла го повикаа и овој млад Трифун. Го доведоа во Рим и тој ја исцели царската ќерка. Царот му подари многубројни дарови, а тој на враќање им ги раздели на сиромасите. Потоа ова свето момче продолжи да чува гуски и да Му се моли на Бога.
Кога се зацари христоборниот Декиј, Свети Трифун беше малтретиран и свирепо измачуван заради Христа. Но тој со голема радост ги поднесе сите мачења, велејќи: „О кога би можел да се удостојам во оган и маки да завршам за името на Исус Христос, мојот Бог и Господ!“ Маките не му наштетија ни малку и најпосле мачителите го осудија на смрт со меч. Му се помоли на Бога и издивна во 250 година.
Преподобен Петар Галатиски
Во својата седма година го напушти родителскиот дом заради Христа и се повлече во пустина. Овде со пост и молитва толку се восоврши што правеше многу чуда со силата на Духот Божји. Околу 429 година се пресели во вечното Христово Царство во деведесет и деветтата година од животот.