Кој Го љуби Господ, најпрво го возљубил својот брат. Второто е доказ за првото. Кој го љуби ближниот, никогаш не поднесува луѓе што се занимаваат со оговарање. Уште повеќе, бега од нив како од оган. Кој вели дека Го љуби Господа, а на братот свој се лути, личи на човек што сонува дека трча.
Моќта на љубовта е во надежта. Со надеж ја очекуваме наградата за љубов. Надежта е збогатување со невидливо богатство; надежта е сигурна ризница пред ризницата. Таа е одмор од маките, таа – капија на љубовта, таа го убива очајанието, таа е слика на идните добра. Недостаток на надеж – исчезнување на љубовта. Со неа се врзани нашите маки, на неа се градат нашите подвизи. Нејзе милоста Божја ја опкружува. Монахот исполнет со надеж ја употребува надежта како нож со кој го убива унинието. Надежта раѓа искуство на даровите Господови. Зашто кој не ги почувствувал даровите Божји, не може а да не се сомнева. Надежта го победува гневот: „таа нема да се посрами“ (Рим. 5, 5). А гневливиот човек не е пристоен.

Свети Јован Лествичник

Избор од фејсбук страната на :

Отец Михаил Матвеев