ТРОПАРИ НА СВЕТИТЕЛИТЕ И ПРАЗНИЦИТЕ
Тропар на светиот
преподобен отец
Макариј Кољазински
17 март / 30 март
Подвиг имајќи – секогаш на работа,
бдение и непрестана молитва,
десницата Господова те осени тебе Макарие свети,
мудроста не те одмина да бидеш пастир,
учител и чудотворец и после
заминувањето кај Спасителот Христос,
пред Чиј престол и денес се молиш
за спасение на душите наши.
Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче
Тропар на светиот
Христов маченик
Марин и Астериј сенатор
17 март / 30 март
Ревноста го издаде твојот подвиг
пред луѓето и ангелите, свети мачениче Марине,
искрата се разгоре, пламенот нечистотија изгоре во Божја слава,
вистината во мачеништво се обои.
Примајќи го венецот од Христа, палката на Астериј ја предаде,
кој како сведок на воскресението за живот вечен,
самиот со благодат исполнет пред истата мерзост се исправи,
и затоа живот вечен доби.
Спомнете си за нас од местото на вашите небесни палатки.
Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче
Тропар на преподобен Алексеј
човек Божји
17 / 30 март
глас 4
Возвишувајќи се добродетелно
и очистувајќи го умот,
посакувана и крајна цел достигна:
со бестрасност го украси животот твој,
со особен пост ја доведе совеста до чистота,
во молитви пребивајќи како бесплотните:
така болсна како сонце во светот,
преблажен Алексие.
.
Извор МПЦ-ОА
Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче
Од Верскиот календар на МПЦ (30.03.2021)
ТРОПАР
Тропар (грч. τροπάριον, цсл. тропа́рь) е кратка црковна молитвена песна, настаната во доцниот стадиум на химнографијата. Тропарот ја содржи суштината на празникот за кој е напишан и во кој се прославува светителот; во Канонот, тропарот следи после ирмосот. Често се однесува и на аполитикион (грч. απολυτίκιον), или отпустителна химна преку која се опишува главната тема на богослужењето на денот, а со која се завршува Вечерната богослужба.
Богородичен (теотокион) е посебен вид на тропар, кој е посветен на Пресвета Богородица. Помали варијации во Богородичниот водат кон Крстобогородичен (ставротеотокион), посебен вид на тропар посветен на страдањето на Пресвета при распнувањето на Христос на Крстот, и како таков најчесто се користи во среда и петок, денови кога Црквата се сеќава на чесниот Крст Господов.
Понекогаш тропарот се користи како рефрен помеѓу читање на стихирите.од Псалмите, иако примарната функција во тој случај ја имаат стихирите.
Тропарник се нарекува една засебна целина во книга со тропари и кондаци, за секој ден на Црковната литургиска година.
ПреминПортал
2021 лето Господово
Од Верскиот календар:
Свети Алексиј човек Божји
Различни се патиштата по коишто Бог ги води оние што сакаат да Му угодат и да го исполнат Неговиот закон. Во времето на царот Хонориј во Рим живееше високиот царски достоинственик Ефтимијан, многу угледен и многу богат. И тој и жена му Аглаида животот го минуваа богоугодно. Иако беше богат, Ефтимијан само еднаш дневно седнуваше на трпеза, и тоа по залезот на сонцето. Имаа син единец, овој Алексиј, кој кога порасна го принудија да се ожени. Но ноќта по свадбата тој не само што ги остави жената и домот на својот татко туку седна на кораб и отиде во градот Едеса во Месопотамија, каде што беше прочуениот неракотворен лик на Господ Исус, испратен од Него Самиот за царот Авгар. Откако му се поклони на овој лик Алексиј се облече во руво на просјак и како таков живееше во тој град полни седумнаесет години, непрестајно молејќи Го Бога во припратата на црквата на Пресвета Богородица. Кога таму се прочу како богоугодник, се уплаши од човечката слава и замина оттаму, седна на кораб што оди за Лаодикија, но по Божја Промисла коработ беше носен и доплови дури до Рим. Сметајќи го ова за прст Божји, Алексиј смисли да отиде во домот на својот татко и таму како непознат да го продолжи својот подвиг. Татко му не го препозна, а од милосрдие му дозволи да живее во една визба во неговиот двор. Овде Алексиј помина уште седумнаесет години, живеејќи само на леб и вода. Слугите го малтретираа на разни начини, но тој претрпе сѐ. А кога му се приближи крајот, напиша една хартија, ја стегна во рацете, легна и издивна, на 17 март 411 година. Тогаш во црквата на Светите апостоли стана во присуство на царот и на патријархот откровение во вид на глас кој рече: „Побарајте го човекот Божји“. Малку по ова се откри дека тој човек Божји е во куќата на Ефтимијан и по долго распрашување дознаа дека станува збор за оној просјак. Кога влегоа го најдоа мртов во неговата визба, а во лицето блескаше како сонце. Од онаа хартија неговите родители дознаа дека е тоа нивниот син Алексиј, а невестата којашто триесет и четири години живееше без него го виде нејзиниот маж, па сите ги обзеде неизмерна тага. По ова сепак се утешија, гледајќи дека Бог го прослави Својот угодник. Од допирот на неговото тело се лечеа многубројни болни и од него потече благоухано миро. Го погребаа во ковчег од мермер и смарагд. Главата се наоѓа во Светата Лавра на Пелопонез.
Светиот маченик Марин
Тој беше војник. Не само што не сакаше да им принесува жртви на идолите туку и жртвите што ги принесоа другите ги растури и со нозе ги изгази. За ова го мачеа и го убија со меч во 3 век. Еден сенатор Астериј, облечен во бела скапоцена облека, го набљудуваше мачењето на Св. Марин. И толку се одушеви од верата во Христа, Којшто им дава толкава храброст на Своите следбеници, што самиот на грб го зеде телото на маченикот и чесно го погреба. Кога го видоа тоа незнабожците и него го убија како христијанин.