ВТОРО ЈАВУВАЊЕ НА БОГА НА ПЛАНИНАТА СИНАЈ

(Излез 33,18 - 23; 34,29 - 35)

       Службата на Мојсеја не беше лесна и ние ќе имаме можност повторно да зборуваме за неа. Откако успеа од Египет да ги изведе децата на Израил, Мојсеј повторно дојде до подножјето на Синај и таму се улогори. На тоа место Бог се јави, не во осамена средба со Мојсеја, туку пред лицето на цел еден народ, повеќе не за да додели една должност (мисија), туку да склучи сојуз (завет). Амбиентот во кој се случиле овие настани е чуден, величествен, понекогаш збунувачки, но во неколку стихови, на едноставен начин, трезвен и возбудлив, Библијата ни опишува како Мојсеј можел да ја види Славата Божја.

            Тоа се случуваше на врвот од планината Синај каде што беше се искачил само Мојсеј; народот беше собран долу со забрана да не ги пречекори означените граници. Бог му рече на Мојсеја: „Ќе направам пред тебе да мине сета Моја Слава (...). Ти не можеш да го видиш Моето Лице, зашто човек не може да Ме види Мене и жив да остане. Еве едно место крај Мене, ќе стоиш крај карпата и кога ќе минува Мојата Слава, ќе те ставам во отворот од карпата и Јас ќе те заштитам со Мојата Рака додека минувам, потоа ќе ја кренам Мојата Рака и ти ќе ме видиш од зад грб, но Лицето Мое не може да се види". Кога Бог мина, Мојсеј падна на колена и се поклони. Тој остана на тоа место четириесет дена и четириесет ноќи. По истекот на тоа време, повторно слезе од планината со двете таблици на Законот в раце. Арон и сите деца израилеви, кои го очекуваа, видоа дека неговото лице свети и не се осмелија да му се доближат. Мојсеј не знаеше дека неговото лице свети, но разбра — поради нивниот страв. Тој им зборуваше и, кога го заврши својот говор, го прекри своето лице.

           Свети Јован ни вели во своето евангелие: „Никој никогаш не Го видел Бога". Мојсеј можел да го види „грбот" на Бога. Тој ја созерцавал Неговата слава и, при сета оваа застрашувачка сила, тој ја почувствувал нежноста на Неговата заштита. И дури по ова видение (визија) и четириесет-дневен пост и молитва лицето на Мојсеја зрачеше со духовната Светлина на избраниците: и самиот тој беше проникнат со Славата Божја во којг беше зел учество.

Б) ИЛИЈА

           Илија се појавува во првата книга на Царевите: Ахав, царот израилски, беше се оженил со Езавела, принцезата од Сидон и му служеше на Ваал, лажниот бог што го боготвореше неговата жена.
Библијата ни вели: „Илија Тесвитјанин му рече на Ахава: нека е жив Господ Бог Израилев на Кого му служам, овие години не ќе има ни роса ни дожд додека јас не речам". Тоа покажува колку голема била моќта што Бог му ја дал. По Божја заповед, Илија се оддалечува од земјата што вака беше ја проколнал и се сокрива крај еден поток на влезот во една пештера каде што гавраните му носеа храна (види икона).
Бидејќи гладот продолжуваше во царството, Ахав почна да го обиколува барајќи пасишта и, еден ден, го сретна Илија. Овој го убеди да прифати соочување меѓу него и свештениците на Ваал, кои беа на број 450.

          Ахав отиде пред Илија; а кога Ахав го виде Илија, му рече: ти ли си тој што на Израила му носиш несреќа? Илија одговори: не сум јас тој што на Израила му донесува несреќа, туку ти и твоето семејство, бидејќи Го оставивте Господа и ги следите боговите Ваалови; но сега испрати да го соберат сиот Израил на планината Кармил со 450-те свештеници Ваалови кои јадат на трпезата Езавелина. Ахав го свика сиот Израил и ги собра пророците на планината Кармил. Тогаш Илија пристапи кон сиот народ и рече: до кога ќе куцате со двете нозе? Ако е Господ Бог, одете по мене; ако е пак Ваал, одете по него. Но народот не можеше ништо да му одговори. Илија продолжи: Јас останувам сам како пророк на Господа, а пророците на Ваал ги има 450. Дајте ни два млади јунци и нека едниот го изберат за себе, нека го исечат на парчиња и го стават на дрва, но да не ги потпалуваат. Вие ќе го призивате името на вашиот бог, а јас ќе го призовам името на Господа: оној бог што ќе одговори со огин, Он е Бог; сиот народ одговори: добро рече.
           Тогаш Илија им рече на пророците Ваалови: изберете си еден јунец и пригответе го први, зашто ве има многу повеќе. Повикајте го името на вашиот бог, но огин не ставајте. Тие го зедоа јунецот, го приготвија и го викаа името на Ваал од утро до пладне, велејќи: Ваале, чуј не! Но немаше ни глас ни одговор, а тие играа околу олтарот што го беа направиле. А на пладне, Илија почна да се подбива со нив, велејќи: викајте посилно, бидејќи е бог, веројатно нешто се замислил или има некои зделки, или е на пат, или можеби спие, па ќе се разбуди! Тие почнаа да викаат уште посилно и да се бодат со ножеви и копја по сво-јотобичај додека крв не ги облеа. Кога мина пладне, почнаа да пророкуваат додека дојде времето да се принесе дарот; но немаше никаков глас ни одговор, ни знак на внимание. Тогаш Илија му рече на сиот народ: пристапете кон мене. И пристапи кон него сиот народ. Тогаш тој го поправи олтарот Господов што беше растурен (...). Тој направи олтар во името на Господа и околу олтарот ископа канал. Ги намести дрвата и исечениот на парчиња јунец го положи на дрвата, потоа рече: наполнете четири ведра вода и излејте ги на жртвата и на дрвата, и тие направија така. Потоа пак рече: направете така уште еднаш и тие направија уште еднаш. Потоа рече: направете и по третпат И тие потретија. Водата потече околу олтарот, а се наполни и каналот. А кога беше времето да се принесе жртвата, пристапи Илија пророкот и рече: Господи, Боже Авраамов, Исаков и Израилев, денес нека се знае дека си ти Бог во Израил, дека сум јас твој слуга и дека сето ова го направив по Твојј заповед Услиши ме Господи услиши ме, за да знае сиот овој народ дека си Ти, Господи, Бог кој ги обраќа нивните срца. Тогаш Огинот Божји падна и ги изгоре жртвата и дрвата и ја испи водата од каналот. Сиот народ беше обземен од страв. Народот падна со лицето на земјата и почна да вика: Господ е Бог. Господ е Бог!.. (I Царевите 18,16-39).

          Илија заповеди да ги убијат лажните пророци на лажниот бог, потоа, искачувајќи се на врвот од планината Кармил, каде што беше се одвивала претходната сцена, почна да се моли, барајќи од Господа да испрати дожд, сега кога Неговата слава е признаена, и Господ ја услиша неговата молитва.
          Меѓутоа, смртта на пророците Ваалови ја разгневи царицата Езавела, и Илија мораше да бега во пустињата. Илија одеше четириесет дена, односно, исто толку колку што Мојсеј остана пред Господа Бога на Синај, колку што Исус подоцна ќе пости и ќе се моли во пустињата, по Неговото крштевање од Јован Крстител а пред да биде искушуван од Сотоната. Потоа Илија се качува на планината што се викаше Синај во времето на Мојсеја, а која денес се вика Хорив и навлегува во самата пештера во која Господ беше го сместил Мојсеја покривајќи го со својата рака додека минуваше Неговата Слава. И речта Божја е упатена на Илија која му го навестува присуството Божјо. Еве како книгата на Царевите во Библијата ја опишува оваа средба: „Дојде силен ветар, толку силен што и планини цепеше и карпи разурнуваше пред Господа, но Господ Бог не беше во ветрот; а по ветрот дојде земјотрес, но Господ не беше во земјотресот. По земјотре-сот огин, но Гопод не беше во огинот; и по огинот, тивок ветрец. Штом Илија го чу, лицето си го покри со својот плашт и застанана влезотод пештерата" (I Царевите 19,11 — 13).
             Овој „тивок ветрец" го сигнализира присуството на Бога Кој се најавил со трескотот на силниот ветар, земјотресот и огинот. Тој не тера да мислиме на земниот рај каде што Господ се шеташе „при дневната ладовина". Не тера исто така да мислиме на благоста со која Господ беше му се обрнал на Мојсеја: „Ќе те ставам во отворот (пукнатината) на карпата и ќе те заштитам со Мојата Рака за време Моето минување, потоа ќе ја кренам Мојата Рака и ти ќе Ме вид иш од зад грб; но Моето Лице не може да се види".
Илија нема да ја види смртта. Тој ќе биде земен на небото со огнена кола и коњи.

            Подоцна Бог му се обрати на пророк Малахиј овие зборови кои се и последните реченици на Стариот завет: „Ете, ќе ви го испратам Илија пророкот пред да дојде денот Господов, големиот и страшен ден. Тој ќе го обрати срцето на татковците кон своите деца и срцето на децата кон своите татковци".
           Затоа Илија повторно го наоѓаме веќе на почетокот од Евангелието кога еден ангел му се јави на Захарија, таткото на оној што требаше да бид е Јован Крстител. Ангелот му рече на Захарија: „Твојот син ќе обрати мнозина синови Израилеви кон Господа нивниот Бог. Самиот тој ќе му претход и со духот исосилата на Илија". •
         Самиот Христос ќе ги потврди овие зборови: Он изјавува во евангелието според свети Матеј: „Вистина ви велам: меѓу родените од жена не се јавил поголем од Јован Крстител и, ако сакате да ми верувате, тој е Илија кој треба повторно да дојде" (Матеј 11,11 — 14).

 Извор: БОГ Е ЖИВ

ВЕРОУЧЕНИЕ (КАТИХИЗИС) ЗА СЕМЕЈСТВАТА

Издавач: Преспанско- пелагониска епархија, Битола, 1983

Превод: прф. Јован Таковски 

Друго:

Божјата Слика: создадена, падната и возобновена (3)

Божјата Слика: создадена, падната и возобновена (2)

Божјата Слика: создадена, падната и возобновена (1)

 Бог е жив- Месијанското очекување (2)

Бог е жив- Месијанското очекување(1)

http://preminportal.com.mk/content/view/4440/1/