Свети Теофан Затворник

Вистинската цел на животот. Начин на животот кој и одговара на целта.
 
Што се случило со Вас? И што значат прашањата: “Не знам што да направам со својот живот. Нешто треба да се работи. Треба ли да си одредам цел за себеси?“ Читам и не можам да верувам – како сте дошле до така несфатливи помисли? Па Вие сето тоа сте го решиле кога изразивте желба да стоите на рамниште со вистинското човечко достоинство, онака како што Бог Му одредил на човека. За што ние и разговараме, ако не за тоа! Од каде Ви се таквите прашања?! Претпоставувам дека меѓу Вашите познаници има “напредни“, или сте биле во друштво каде што имало такви, па ги ширеле своите мудрувања. Тие обично така брборат. Ним постојано на врв на јазик им е доброто на човештвото, доброто на народот. И Вие веројатно сте се наслушале такви високопарни идеи, Ве опчиниле, и погледнувајќи на својот сегашен живот со жалење сте констатирале дека животарите во кругот на семејството и роднините без никаква корист или цел. Леле! Како тоа до сега никој да не Ви ги отворил очите?

Ако мојата претпоставка е на место, тогаш Ви следува да чините метании, оти за тоа не зборувавте, а дадовте збор дека за се отворено ќе пишувате. Но, било тоа така или не, не можам Вашето прашање да го оставам без одговор. Како потполно решение секогаш ќе послужи целокупниот наш разговор; сега накратко ќе ја изнесам само општата мисла, како би виделе дека овој живот, кој до сега сте го воделе или го водите, е вистинскиот живот и во него нема што да менувате.

Треба сосема одредено да се знае точната цел на животот. Зар не е тој веќе одреден? Општото правило е такво, што ако постои задгробен живот, тогаш целиот, без исклучок, треба да биде таму, а не тука. Тоа правило им е познато на сите и не треба посебно да се толкува, иако луѓето најмалку се држат за него во пракса. Но поставете си себеси како закон во животот со сите сили да одите кон таа цел, па ќе видите и самата каква светлост ќе разлие тоа по Вашето минливо пребивање на земјата и по сите Ваши дела. Прво што ќе се покаже ќе биде уверението дека се овдешно е само средство за другиот живот. Што се однесува до средствата постои еден закон: нив треба да ги употребуваме и да ги користиме така, да водат кон целта а не да отклонуваат од неа или да претставуваат препрека на патот кон неа. Ете Ви го и одговорот на Вашата недоумица: “Не знам што да направам со својот живот“. Гледајте кон небото и секој чекор на Вашиот живот одмерувајте го така да Ве води таму. Мене ми се чини дека тоа е така просто, а воедно така универзално.

Велите: “Нешто треба да се работи“. Секако дека треба. И работете што ќе Ви дојде под рака, во Вашето опкружување и во околностите во кои се наоѓате, и верувајте дека тоа ќе биде вистинско дело за Вас – ништо повеќе од Вас не се бара. Голема заблуда е кога луѓето мислат, особено “напредните“, дека можат да му придонесат на човештвото само ако превземат големи и бучни дела. Воопшто не е така. Потребно е само се да се прави по Господовите заповеди. Што всушност? Ништо особено, само она што од секого го бараат околностите на неговиот живот, што бараат конкретни случаи на кои наидува секој од нас. Ете така. Бог ја уредува судбината на секој од нас, и се што ни се случува во животот исто така е дел од Неговата седобра промисла. Сходно на тоа, и секој момент и секоја средба. Да земеме на пример: Ви доаѓа сиромав – Бог го донел. Што треба да направите? Да му помогнете. Бог, Кој Ви го донел сиромавиот, секако со желба Вие да му помогнете на тој сиромав, гледа како ќе постапите на дело. Нему Му е угодно да му помогнете на сиромавиот. Ќе помогнете? Направете го она што Му е угодно на Бога и сте направиле чекор кон крајната цел: да го наследите небото. Воопштете го овој случај и ќе го добиете следново: во секој нареден случај и при секоја средба треба да се прави онака како што сака Бог, што и да правиме. А што Он сака, тоа точно ни е познато и од заповедите кои ни се дадени. Некој бара помош? Помогни. Некој те навредил? Прости му. Самиот некого си навредил? Побрзај да го замолиш за прошка и да се помирите. Некој те пофалил? Не горди се. Те искудил? Не лути се. Дошло време за молитва? Моли се. За работа? Работи – и така натаму. Ако, откако ова ќе го разгледате, одлучите во сите случаи да делувате така што Вашите дела да Му бидат угодни на Бога, да се совршуваат точно според Неговите заповеди, тогаш на тој начин сите задачи во Вашиот живот ќе се решаваат во потполност и како треба. Целта е – блажен живот после гробот; средство – однесување според заповедите Божји во секоја ситуација во животот во која ќе се најдеме. Ми се чини дека тука се е јасно и дека нема причини да се замарате со комплицирани прашања. Треба да ги исфрлите од глава сите планови за општекорисна, сеопфатна, општочовечка дејност за каква зборуваат “напредните“, па Вашиот живот ќе биде спокоен и тивко ќе Ве води кон главната цел. Запомнете дека Господ ни чашата со студена вода дадена да се напои жедниот не ја заборава.

Ќе кажете: “Па како, но начинот на живот сепак треба да се избере и одреди?“ Но, како јас тоа да Ви го одредам? Ќе размислуваме, размислуваме, и – ќе ни настане метеж во главата. Подобро е и покорисно да се прими со покорност, благодарност и љубов она што Бог ќе ни го одреди во животот. Еве што е тоа кога сте Вие во прашање. Вие сега живеете под родителски кров. Што подобро да посакате? Топло, безбедно, пријатно. Живејте и не залетувајте се далеку во мислите. Извршувајте ревносно се што од Вас се бара. “Но сепак, размислете, не може така да остане засекогаш, треба конечно да започнам со својот живот – личниот. Што со тоа? Како да не размислувам за тоа?“ Еве Ви го најисправното размислување околу тоа: предајте се во Божји раце и молете се Он да Ви уреди се како наоѓа дека е најдобро за судбината да не Ви пречи, туку да Ви помогне да добиете блажен живот по гробот, не мечтаејќи за бласкава иднина. Откако ќе стекнете такво расположение, трпеливо чекајте да видите што Бог на крај ќе изрече за Вас. А ќе го изрече преку стек на околности и преку волјата на родителите.
 
Утврдувајќи се во таквите мисли и смирувајќи се во Бога, живејте не правејќи празни планови, туку правете се она што е до Вас во однос кон родителите, браќата и сестрите, кон другите сродници и сите луѓе. И никако да не мислите дека животот Ви е испразен. Се што и да направите во таа насока – со свесноста дека, според Божјите заповеди, така треба и така сака Бог – ќе претставува дело угодно на Бога. Тоа се однесува и на најмалото нешто.

Изгледа дека Ви објаснив се. Ја додавам само уште желбата добро да го сфатите она што го напишав, тоа да го прифатите и тогаш така да се владеете. Ви претскажувам дека ќе најдете потполн мир и дека нема да се вознемирувате со мисли како што е: “Мојот живот никаде не води, не правам ништо корисно“, и слично. Само уште срцето треба да го држиме на узда, инаку може да направи многу глупости. Навистина, и без срце е лошо: оти кај нема срце – каков е животот – но сепак, не треба да му се пушта по волја. Тоа е слепо и без строго раководење за час паѓа во јама.

Господ нека Ве благослови!

(Продолжува)    

Подготви: Б.Ѓ.

 Посети:{moshits}