Иако не добиле конкретно ветување од МПЦ дека ќе ги вклучи во своите образовни институции, сепак, велат дека ако црквата има потреба од нив, тие се подготвени да помогнат на кое било поле од нејзината дејност

 Антонио Лазески и  Виктор Недески со дипломите од Државниот богословски факултет во Солун

Црквата доби двајца дипломирани теолози од Солунскиот факултет

Антонио Лазески и Виктор Недески се првите студенти од нашата земја што учеле на Државниот богословски факултет во Солун. Пред само неколку дена присуствуваа на свеченото доделување на дипломите од овој факултет, кој е дел од Аристотеловиот универзитет, со што сега се официјално дипломирани теолози. Факултетот го избрале по препорака на отецот Партениј, игуменот на Бигорскиот манастир, а поддршка им дале нивните надлежни владици, г. Тимотеј и г. Агатангел, како и Синодот на МПЦ.

Антонио има 24 години и потекнува од Кичево, а неговиот другар и колега Виктор Недески е само неколку месеци помал, има 23 години, и е роден во Охрид. Во 2009 година се запишале во училиштето за новогрчки јазик при Филолошкиот факултет во Солун, за да студираат во Грција. Веќе од 2010 година се запишале на Теолошкиот факултет, на одделот за пастирска и општествена теологија.

- Должност ми е да кажам дека во текот на овие четири изминати години сме имале само пријатни искуства со сите професори. Професионалните познанства веќе преминаа во пријателски другарувања. Сите наставници таму се сериозни научници, пред сѐ тоа се вистински православни христијани, кои, покрај ревноста за вистината и мудроста, успеаја да ни ја предадат и својата љубов. За повеќето од нив МПЦ претставува една сериозна канонска црква, која е соочена со противниците на нејзиното признавање. Многумина од нив имаат искрена желба да му се стави крај на проблемот и волја да помогнат, секако во границите на нивната можност - вели Антонио.

Истото тоа го смета и Виктор, кој нагласува дека нивното присуство во солунскиот теолошки факултет отворило можност професорите да се запознаат и со „нашата страна“, па така, според теологот, сега таму преовладува ставот дека проблемот на МПЦ има чисто политички, а не црковен карактер.
Познато е дека МПЦ-ОА не е признаена црква во православието, а една од црквите што не го признаваат нејзиното канонско постоење е и Грчката православна црква, на која најмногу ѝ пречи токму префиксот македонска.

Подготвени на работа во МПЦ

Инаку, двајцата македонски теолози добиле сериозни понуди од повеќемина професори за продолжување на студиите и во други земји, како на пример Франција, Кипар и други.
- Меѓутоа, по сериозно разгледување на ова прашање, одлучивме да продолжиме со постдипломски студии на Теолошкиот факултет во Солун, јас во областа патрологија (црковна книжевност и учење на светите отци), додека Антонио во областа на византиската музика - раскажува Виктор.

Иако не добиле конкретно ветување од МПЦ дека ќе ги вклучи во своите образовни институции, сепак, велат дека ако црквата има потреба од нив, тие се подготвени да помогнат на кое било поле од нејзината дејност.

- Во секој случај, доброто познавање на грчкиот јазик ни дава директен пристап кон древните црковни извори и светоотечки списи, што на некој начин е можност нашата црква непосредно да се сретне со светоотечкото предание од прва рака и во своите образовни институции - вели Виктор.

Свештеничката служба ја сметаат за вистински сериозен и висок позив, кој е повеќе поврзан со севкупниот идентитет и пред сѐ духовните особини на кандидатот, отколку со образованието.
- Јас го засакав свештеничкото служење уште пред вистински да ја запознаам и засакам теологијата како наука, така што би бил многу среќен и вистински исполнет доколку бог ме удостои со својот благослов да му служам со таков висок призив - истакнува Антонио.
На свештеничкиот позив Виктор гледа како на нешто возвишено, па ако биде повикан во овој возвишен чин, вели дека достојно ќе го извршува.

Студенти и „амбасадори“ во Грчката црква

Студентите во странство на некој начин се контакт на МПЦ со помесни те цркви. Придобивките на нас како поединци од знаењето на туѓиот јазик, менталитет и методологија во секое поле на дејствување се од неизмерно значење за нас како црква. Вака Антонио објаснува што нашата црква добива од тоа што нејзиниот кадар се школува во странство.

- Досега МПЦ се покажала како многу внимателна и грижлива мајка кон своите студенти надвор од татковината и ги примала по нивното враќање, давајќи му секому место што му одговара и прилега - нагласува Антонио.

Досега не се соочиле со критики за тоа дека студираат во Грција.
- На некои луѓе не им е јасно од каде таков избор кога веќе постои Теолошки факултет во Скопје, но кога ќе им се објасни, нема веќе никаков проблем. Во Македонија ги има сите можни факултети, но сепак стотици студенти одат во странство на студии, нешто што е многу природно во денешното време на комуникација и глобализација. Затоа не гледам причина зошто Македонците не би оделе да студираат во Грција или обратно, туку, напротив, сметам дека една таква комуникација и размена на умови се неопходни за запознавање и надминување на проблемите - додава Антонио.

И за Виктор е голема предност што на Солунскиот факултет имале можност да се стекнат со солидно познавање на грчкиот јазик, кој за Православната црква е тоа што е англискиот јазик за светот.
- Овој „клуч“ понатаму отвора многу врати. Познанството со студентите од целата православна екумена за нас беше уште едно искуство и запознавање одблиску со другите помесни цркви, а и можност да бидеме еден вид „амбасадори“ на МПЦ-ОА во Солун, и да покажеме дека таа заслужува да биде дел од семејството на православните цркви - нагласува Виктор.

Враќање на византиското црковно пеење
 

Според Виктор, византиската музичка традиција е онаа што е автентична и најмногу својствена за нашите простори.
- Затоа треба да се стави посебен акцент на нејзиното негување, како во парохиските храмови и манастирите (преку формирање византиски хорови), така и во образовните институции на црквата, но и во етнолошките и музичките установи во Македонија, зашто тоа несомнено е значаен дел од нашата севкупна култура -додава Виктор.
Неговиот колега Антонио смета дека нивна работа е враќањето и воскреснувањето на црковното пеење, кое некогаш било неправедно изгонето, да го поддржат со силна и стручна подготовка, за тој природен тек да биде ставен во правилни рамки.
Според Антонио, сето тоа е можно да се постигне пред сѐ со враќањето на пеењето најпрвин во образовните институции на МПЦ, а потоа и преку формирање организирани хорови со сериозна музичка програма, снимање музика и слично.
- Во една пригода, еден пријател од Бугарија, кој исто така се занимава со црковна музика и фолклор, ми рече: „Блазе си ви вам во Македонија, зашто многу лесно ќе го вратите византиското пеење, кое чука во срцето на Македонците и е многу лесно прифатливо за нив“. Сведоци сме како тоа веќе се случува само од себе. Еве, како повеќе од дваесет години христијаните во Македонија многу природно и самостојно се враќаат кон она што им лежи на срце, и тоа без некаков особен метод, програма или учител - објаснува Антонио.


Автор: Радмила Заревска / Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.

Извор:  http://www.novamakedonija.com.mk/NewsDetal.asp?vest=7241495363&id=9&prilog=0&setIzdanie=23233