Пирејскиот владика за Света Софија, Фанар и САД

18 јуни 2016 лето Господово

Современото сквернавење на Сесветиот храм на Божјата Премудрост во Царот на Градовите со секојдневното читање на Куранот,peiraiws_serafeim.jpg и телевизиското пренесување низ цела Турција за време на целиот период на муслиманскиот Рамазан, како и претворањето на други познати храмови во Константинопол и во неговата околина во џамии, како што е случајот со храмот посветен на Свв. Сергеј и Вакх, кој постана Küçük Aya Sofya (Hüssein Aga) џамија, храмот на Богородица Господарка (Кирјотиса), манастирот на Христа Непоимлив (Акаталиптос), кој постана Kalenderhane џамија, храмот на Св. Теодор Тирон, односно Свети Теодори, кој постана Vefa Kilise џамија, манастирот Седржител (Пантократор), кој стана Zeyrek џамија, манастирот на Пресвета Богородица Мирелеон, кој што стана Bodrum или Mesih Paşa џамија, и манастирот на Свети Јован, Студит, што постана Imrahor џамија.

Исто така, храмот Себлажена (Памакаристос), кој што постана Fethiye џамија, манастирот на Христа Земјата на Живите (Хора), што постана Kariye џамија, на Светите Апостоли  во центарот на градот (кој денес е срамнет со земја), во Fatih џамија, манастирот на Пресвета Богородица Пречиста (Панахрандос), што стана Fenari İsa џамија, манастирот Света Теодосија во Дексиократи (Манастир на Христа Добротвор - Евергетида, храм изграден на брегот на Златниот Рог, околу 500 метри оддалечен од Вселенската Патријаршија и близу до портата Aya Kapısı), кој постана Gül џамија, на Свети Андреј од Судот, кој постана Koca Mustafa Paşa џамија, Света Текла во палатата на Влахерна, што стана Atik Mustafa Paşa џамија или како уште ја нарекуваат Hazreti Cabir џамија (според други, оваа џамија е храмот посветен на Свети Петар и Марко), и стариот православен храм во областа Фатих, непознато на кој светител бил посветен, кој подоцна им бил отстапен на Римокатолиците и бил посветен на Светиот Николај, кој што денес е Kefeli џамија, исто како што и деветте храмови Света Софија (во Трапезунд, Никеја, Ираклија итн.), ја покажува јасно погрешната политика на чесната Вселенска Патријаршија во 20-от и 21-от век, и особено за време на патријархувањето на последните три патријарси, што се сврзува нераскинливо со т.н. „Светиот и велик Собор“.

И покрај навредите, клеветите и хулењата, кои се показатели за етосот и верноста кон Сесветиот Бог на вештоговорливите и преокупирани модернисти, наводни приврзаници на Јован Век, Јован Калека и Григориј Мамас, што го исполнуваат интернетот, трагичниот историски резултат е дека во целата оваа трагедија на Великата Христова Црква, единствено движење на „поддршка“ беше еден израз на спротивставување од САД, од страна на заменик претставникот на Стејт Департментот, г-дин Марк Тонер, кој се ограничи едноставно да ја повика владата на Турција „да ја зачува Света Софија на начин кој што ќе ја почитува традицијата и нејзината сложена историја“, и на претставникот на Германското Министерство за надворешни работи, г-дин Мартин Шефер, кој што се појави во улога на „намерно неутрален“ бидејќи изјави дека „употребата на Св. Софија е внатрешно прашање на Турција“.

Други, освен овие несериозни изјави, нема ништо!!! Се поставува прашањето каде се реакциите на „братската Црква“ на стариот Рим и на „братот, најсвет папа Римски, господин Франциск“, како што го нарекува Секретаријатот на Свештениот Синод во последното известување за неговото поканување во Лезбос.

Каде се интервенциите на т.н. Светски Совет на Црквите, кому му се прави особена чест да биде застапен во текстот предложен за усвојување на т.н. „Свет и велик Собор“ („Врски на Црквата со останатиот Христијански свет“) како, наводно, многу важна реалност? Нивната немост асоцијативно нѐ потсетува на поздравната телеграма кон Кемал Ататурк од окупаторот на Западната Патријаршија, за катастрофата на христијанските народи во Мала Азија.

Целосно неефикасна e политиката на чесната Вселенска Патријаршија, не со непоколебливи факти, туку со штедро платени, управувани и манипулирани пера на органите на интернационалниот систем.

Патријархот, г. Атинагора, кој од Архиепископијата Американска со личниот авион на претседателот на САД, Хари Труман, се најде на аеродромот во Константинопол, каде зеде турско државјанство, го почна своето патријархување со 300.000 Грци, а се упокои во Господа со стадо од 2.500 Грци.

Неговите фалени „отворања“ кон инославието и меѓународните фактори не можеа да ги спречат ниту Владата на Аднан Мендерес и Септемвриските случувања од 1955, ниту протерувањето од 1965.

Следните двајца патријарси, и покрај нивната „подвижност“, ниту Богословската школа во Халки успеаја да ја отворат, ниту да направат меѓународниот статус на чесната Вселенска Патријаршија да биде признаен од страна на турската држава, која и понатаму продолжува да ја смета како обична турска институција, под окружниот управител на Константинопол и уште бара турско државјанство како услов за нејзиниот управител.

Понатаму, наместо да се подига сцената во Крит, после неуспехот на т.н. теолошки дијалози, што се должат на погрешните услови за нивно водење, придавање „црковност” на инославните, најпрвин со признавањето на нивното „крштение”, и во друга фаза, со друг “Свет и Велик Собор”, како и сегашниот проширен Собор на претстојатели, признавање на нивната „евхаристија”, така што, како „зрел плод” да произлезе и општење (intercomunio) и унијатизирање на Православната Црква, за да се оствари најскриениот копнеж на Римокатолиците за спроведување на разбојничкиот, псевдо-вселенски Собор од Ферара-Фиренца, и сѐ ова „обоено” со многу „современост” и бескрајно зборување за „љубов” и „духовност” која се состои во познатото Господово кажување за ветрот кој што “дува каде што сака”, што секако се фалсификува и се променува од зборот ‘ветер’ (πνεύμα) во (Свет) ‘Дух’ (Πνεύμα) (!!!) со голема буква ‘Π’, додека во оригиналниот текст е со мало ‘π’ (Јн. 3, 8), би требало да се обзнанат денес постоечките ереси и псевдо-религии создадени од луѓе и демони и да се изгради еден сесветски Православен лак, кој ќе почнува од Царот на Градовите, со духовен отец и водач, првиот помеѓу еднаквите, Чесниот Вселенски Патријарх г. Вартоломеј, а ќе продолжува во големата Руска Федерација, и во продолжение во истославните земји, Романија, Бугарија, Србија, Грција и Кипар, и ќе сјае и од Древните Патријаршии, Автокефалните Цркви и Православната дијаспора, и новооснованите Автокефални Цркви во Европа, Канада, Австралија и по целата планета.

Тогаш ќе види светот што значи Православие, и каде е вистинскиот Христос Кој пребива во вековите. Сега, откровенско е она што го изјави др. Елисавет Продрому, поранешна потпретседателка на Комитетот за Меѓународни Религиски Слободи на Американскиот Сенат, член на делегацијата на Вселенската Патријаршија на „Светиот и Велик Собор“, во Orthodox Christian Laity, 2007г. во Илиноис, САД, со тема: „Зошто потреба за Свет и Велик Собор? Зошто сѐ уште не? И кога?“ каде што изјавува „...еден таков Собор треба да им помогне на Православните христијани да разберат, да се соживеат и активно да учевствуваат во оформувањето на реалноста за сесветската религиска различност...“.

Прицврстувањето на Православните претстојатели кон меѓународниот систем е еднакво со одрекување на верата, и секако, не може никој да очекува соучество во ова непреподобно дело од страна на оние што „се плашат за спасението на нивните души“, што не подлежат на познатото правило „порочен живот – порочни догми”, ниту, секако, да чека некој од големата Руска Црква нејзино духовно поробување на Американско-еврејскиот систем на светска власт.

Патем, ќе кажам дека кој и да се избере на следните американски избори, Еврејското лоби ќе има негов човек, бидејќи и ќерката на Клинтон од Демократите, и ќерката на Трамп од Републиканците, се имаат венчано со еврејски тајкуни и примиле Јудеизам!!!

Значи, работите се многу едноставни, и само тие што се платени добро за да ја продадат нивната бесмртна душа за малку години земно уживање во сегашниов свет на препреки, бои и форми, се прават дека наводно не разбираат.

Како после сето ова да побара чесната Вселенска Патријаршија од руската држава да испрати на Босфорот два носачи на авиони, за да видиме за колку секунди ќе престане читачот на сатанскиот Куран да го осквернува сесветиот храм на Божјата Премудрост со читањето на “јуначките подвизи” кои соблазнително се наведуваат во сурата на Куранот “Сојузнички племиња - Ал Ах Заб”, за порочниот лажепророк Мухамед?

Извор: Ромфеа

Преземено од: Бигорски манастир