Првиот впечаток од Света Гора: убавината на горската месност од вулканско потекло, тревожните крици на галебите, јаркото сонце и радосните лица на монасите, буквално преисполнети со тоа атонско сонце.
     Диамотирион-специјална покана за Света Гора, која ми ја прати игуменот на Ватопедскиот манастир, Архимандритот Ефрем (Кутсу), кој не еднаш го поддржал нашето движење за заштита на животот со своите одобрувања, поуки и молитиви.
    Сметам, дека секој, кој се вдалбочил во размисла за толку страшен грев на нашето време, како убиство во утроба, за заштитата на животот,  порано или подоцна сериозно се запрашува: зошто впрочем, е така неопходно да го заштитуваме него-исполнетиот со тага, болести, губитоци и лишувања, земен живот? Заради што на децата им е толку неопходно да се појавуваат на овој свет? Поетот Василиј Жуковски, кој бил воспитувач на еден од руските императори (Александар II)  го учел наследникот, дека главната цел  на обучувањето е да се проживее живот достоен не повикот на христијанинот, а главната цел  на самиот живот е да се научиш на вечен живот.
    На Атон имав можност да се приближам до недопрената византиска традиција, кон тоа драгоцено сокровиште, поради кое илјада години суштествувала империјата, се додека не ја предала штафетата за чувар на вселенското православие на Русија.
    Домостројот на огромната империја Византија сега е собран како шагренева кожа до пределите на Света Гора. Државниот пулс на Византија влегол во многучасовните ноќни атонски служби, невидливите за светот келијни бденија, торжествата на престолните празници, самоодречниот труд, школата на послушност, братските трпези, созерцание на природата, умното делање-непрестаното творење на Исусовата молитва.
    Многумина од жителите на Света Гора се откажале од продолжение на земниот род. Но, тие луѓе, како никој, ги продолжуваат духовните рожби на Црквата, сродувајќи се со небожителите, кои се овде присутни преку безбројните мошти и старинските икони.
    Сува палка е мноштвото, кое во ликот на своите наставници, старци, најприсно го поддржува семејството-живата виноградна лоза, која, доколку не е поддржувана, би паднала и не би дала така сладок и обилен плод.
    Слегувајќи од паробродот и повторно забележувајќи не само мажи, но и жени, јас почувствував, дека се наоѓав во средина на вистински мажи, отци, кои како најголема светиња, го чуваат девството и мајчинството, возвраќајќи им го вселенското значење.

    Од тоа мое прво патување на Атон остана запишано интервјуто со настојателот на манастирот Дохијар- архимандритот Григориј (Зумис).
    Грчкиот манастир Дохијар  е познат како најтрудољубив на цел Атон. Продавничката за икони тука често не работи, бидејќи настојателот смета, дека дело на монасите е да работат, а не да тргуваат, и дека воопшто гревовите на човекот, најчето како причина го имаат безделието, според негово мислење. Го сретнав геронда вечерта, кога тој се врати во обителта после напорниот работен ден, и затоа му ги поставував прашањата на зајдисонце, во сеницата крај манастирот кој гледа на тоа зајдисонце.
-Што би можеле да ни раскажете за движењето за заштита на животот во Грција?
    Во Грција се започна со тоа, кога еден монах од Атон по име Никодим (Белали), започна да се занимава со работа против абортусот: така што помагаше на бремените жени и многудетните семејства. Тој пак самиот е мошне образуван човек. Сега живее во Атина и многу работи во таа област (минатата година отец Никодим почина-заб. на авторот). Тој живее мошне скромно; јас сметам, дека тој не добива пари никаде за своајта делатност. Често пати се обраќа кон државата со многубројни иницијативи за помош на многудетните, тој има таков талент и дерзновение пред властите. Додека нашиот православен пристап се состои токму во тоа, да се говори, дека не само абортусот е грев, туку дека и воопшто каква било контрацепција е смртен грев.
    Јас сметам, дека абортусот е најголемиот грев на минатото и сегашното време. Впрочем еве што се состои злото: благодарание на абортусот  и контрацепцијата сексаулната врска помеѓу луѓето стана слободна и со ништо ограничена.
    Да се роди, крсти па потоа да се заколе детето е подобро од убиство во утроба.
    Еден познат грчки писател-Филотеј (Зервакос), игумен на манастирот Лонговард, кој се наоѓа на островот Парос,-така говорел: ʺНе треба да се прават абортуси. Родете го и крстете го своето дете и потоа заколете го–и вие ќе имате помалку грев на Судниот ден, затоа што абортираните деца, заминуваат на оној свет некрстени.ʺ

    Темата за раѓањето на децата и абортусите е многу сложена и треба да зазема особено место во проповедта на Црквата.
    Велат, дека во Србија пред да се случи катастофата, при која сета земја беше разрушена како и мноштво православни храмови, дошло до измени во законодавството, после што клиниките биле залиени со крв. Како резултат ја гледаме одмаздата.
    Поимот абортус доби таква карактерстика како грев на векот. Зарем на знаете како се извршува абортусот? Доколку детето е аботирано сè уште живо, тогаш многу често медицинската сестра го зема и безмилосно го удира од подот или од полица, за тоа да умре. Следствено во мене никнува прашањето: ќе биде ли простен тој грев, ако нема покајание и тоа не само покајание, туку покајание на својот живот? Абортусите се секогаш постапки од ѓаволот, кој е противник на Бог.
    Монахот Никодим ги распространува своите проспекти бесплатно. Така што доколку вие почнете да се занимавате со тоа, тогаш не очекувајте финансиска помош од државата. Бидејќи доколку ние ги збереме сите абортуси од нашите државници, можно е да создадеме цел нов народ...
    Јас веќе 40 години сум духовник и сум слушал така страшни нешта на таа тема, што не само што не сакам да зборувам за нив, туку и да се сеќавам...
    За жал, доколку во наше време човек иговори на исповед, дека направил абортус, тоа го прави со таква бесчуствителност, небаре дошол до некое дрво и изел јаболко...
- Поразително е тоа што ако луѓето го изгонат Христос од својот жвиот, ќe го прават и тоа и уште полошо.
    Во наше време, доколку Црквата ја завземе потполно православната позиција, потпирајќи се на каноните на светите отци, поголемиот дел од нашите современици ќе може да се причести единствено во последниот ден, кога веќе ќе ја предава својата душа на Бог...
    Единственото, кое може да го сопре тој грев е покајанието, коешто, за жал, во овој момент, го  нема. Во  наше време човекот неможе или несака да осознае, дека од самиот момент на зачатието пред нас е веќе потполн човек-личност, ипостас.
    Постои една интересна приказна, запишана на гремански. Еден лекар работел во породилиште  и секој ден извршувал безбројно количество на абортуси-така што се разбира, примал многу пари, поради што се радувала неговата жена.
    Тој пак, секој ден откако ќе се врател од работа дома со шише виски, ќе седнел во фотеља, држејќи се со една рака за глава, а во другата го држел шишето. Жена му го успокојувала говорејќи: не си ја мачи главата-сето тоа се слуз и лиги. Но, еден ден тој не издржал и го скршил шишето од нејзината глава, така што таа веднаш умрела, а него го фатила полиција и го ставиле во затвор.
    Нему му се јавувало на сон корито, исполнето со крв, од кое излегувале детски главички...
    Во затворот го посетила една жена, општествен работник, и го запрашала, како дошол до тоа да направи таков престап. Тој ѝ ја раскажал својата приказна. Кажал дека, поради неговата работа, нему секоја ноќ му се јавувал еден ист сон. Сонувал корито, исполнето со крв, од кое што излегувале главички на децата и му ги кршеле забите. Тој не можел да го поднесе тоа и сега во затвор се чувствува себеси на свое место и значително подобро, затоа што виденијата го оставиле...
    Овој најужасен грев ќе го забрза крајот на светот. За жал, денес духовниците не ги премеруваат правилно овие работи, и затоа злото се распространува.
    Во таа мала книшка, кој амене Господ ме удостои да ја издадам, јас приведувам разни лични приказни. Една од нив е за една жена кој аимала незаконски однос со совјот братучед, како резултат на што ти е исполниле цел еден канал со крв од абортуси. Потоа таа се омажила и во законскиот брак родила три деца. Еднаш едно од нив, го удрило другото со мотика по главаи го усмртило веднаш. Кога таа откако го чула крикот дошла и го видела ужасот на она што се случило, самата со силен глас срцепарателно извикала:ʺ Тоа е крвта на моите деца!ʺ Тоа била потполна вистина. Токму така треба да викаат во покајание сите оние, кои совршиле таков страшен грев, за кој со сигурност доаѓа одмазда; и овде на земјата и во вечноста.
    На човекот кој направил абортус, во принцип не му треба да соврши други гревови за да појде во ад. Тоа е доволно.
    За овој проблем може да се говори цела ноќ, така што ќе заврши и вашето пенкало и батеријата од ламбата. (јас светев со ламба, за да можам да запишувам по зборовите на старецот и преведувачот-братот Георгиј, сега монах Мартириј-заб. на авторот)
    Доколку некој-или неговата жена-направиле само еден абортус, тој веќе неможе да стане свештеник и достоен е за горка смрт. Или уште појасно: ако човек финансиски помогнал да се направи абортус, тој веќе неможе да служи пред престолот.
-Геронда да ли може ли да ви задавам отворени прашања?
-Задавај.
-А што да правиме во оваа ситуација, што сега абортусите се озаконети и општеството ги троши парите од данокот и на абортуси, додека и свештениците исто така  плаќаат данок?
    Не се работи за исти нешта. Кога државата зема данок, јас сум должен да платам. Речено е на царот царевото, а на Бога божјото. Каде пак царевите слуги ги трошат парите?...Тоа е веќе нивна вина.
-Геронда, според официјалната статистика во Втората светска војна загинале, 60 милиони луѓе. Во денешно време скоро толку (55 милиони) гинат во сиот свет од абортуси. Тоа е официјална статистика, додека реланата цифра е значително поголема. Може ли тоа да се смета за Трета светска војна?
    И трета и четврта! Но, можам и посурово да се изразам. Ќе го наречам сегашното поколение за потомци на Ирод, бидејќи ги творат делата на Ирод.
-Но, ако има војна, зошто од наша страна има толку малку војска? Што да чинат оние, кои разбираат, што е тоа војна, како да војуваат во таква ситуација?
    Потребно е да има големо движење кое ќе доаѓа од страна та на мирјаните. Не очајувајте што сте малку. Од малку ќе станат многу повеќе. Имено, ако ние верните, ставиме знак «стоп», во тој случај останатите ништо нема да разберат и да сторат.

    Со архимандритот Григориј (Зумис) беседеше, Сергиј Чесноков, август 2011

линк:http://www.pravoslavie.ru/jurnal/76997.htm

превод од руски: М.Б.