Мајката Божја

 Мене, одамна ме праша една душичка: „Зошто Мајката Божја толку високо се почитува, не само повеќе од светите луѓе, туку и од ангелите и архангелите?“ И јас одговорив: „Затоа што ни Ангелите и Архангелите, ни Херувимите, ни Серафимите немале така блиско и важно учество во уредувањето на нашето спасение како Таа“. Уредувањето на нашето спасение се нарекува домострој на воплотувањето. Потребно било Синот Божји и Бог да ја прими во Својот ипостас човечката природа, зашто без тоа нашето спасение не можело да се уреди… Оваа природа е земена од Приснодевата, преку слегувањето на Светиот Дух и осенувањето на силата на Севишниот. Ангелите и Архангелите при воплотувањето служат на надворешен начин, не влегувајќи во суштината на делото на воплотувањето, додека Мајката Божја влегува. Заради тоа Таа се почитува повеќе од секое создание… Силата на ова суштинско учество во воплотувањето и Нејзиното застапништво за нас, е појако од секое друго.

Ангелите

Апостоли

 ...Апостолите се соцувале во Црквата. Неjзе ù ја предала целата вистина која има ја откривал Духот Божји; ù ги предале светите тајни заради осветување на верните; воспоставиле во Неа пастирско служење, како директно преемство на апостолското служење. Должност на пастирите е да го чуваат она што Апостолите го сочувале во Црквата и тоа да го прават дејствително над сите, во целата христијанска заедница.

 Апостолските ученици, по примерот и  заповедите на апостолите, управувајќи со Црквата, истовремено воспитувале покрај себе такви мажи, кои после би можеле да го заземат нивното место и да продолжат со чување на апостолското учење и поредок.

 На тој начин сè апостолско со животот и делото се пренесувало од колено на колено.. Тоа што го предале апостолите го вовеле во сите видови на животот – во духовниот, душевниот и семејниот живот. Тка животот се распламтувал од животот... и чувано е она што го вовеле Апостолите.

 ... Апостолските посланици не се појавиле заради изложување на христијанското учење, туку заради отстранување на недоумиците и нередите кои се појавиле во поедини христијански општини. Следствено на тоа, тие содржат само поедини предмети, а не општото христијанско учење. Апостолите веќе им пишале на правитехристијани, потполно христијански образовани... и кога с допирале до општи христијански начела, тие тоа го правеле само во онаа мера во која такво нешто барал предметот за кој се работело. Во апостолските посланици се гледа цело христијанство, но ништо не е изложено на целосен и системаски начин. На сè е укажано, сè е навестено, но нема потполно изложување, освен за оние предмети по чиј повод се појавиле недоумиците.

Светителите

 Тие (светителите) престојуваат на одредено место; но кога ќе им биде заповедано или допуштено, истиот час се преместуваат таму каде сто е потребно... и не само што не надоаѓаат на никакви препреки, туку и не ги ни гледаат. Кога е потребно се преместуваат, а кога таква потреба не постои, остануваат на своето место, гледаат во сите правци што е каде и што каде се случува. Когас пак своите очи ги завртуваат кон земјата, т. е., кон нас грешните, тие јасно не гледаат и нас... само, не го гледаат ова наше грубо тело, кое не ги интересира, туку нашата душа, каква е, и тоа не непосредно, туку со посредство на нејзината надворешна обвивка која е сродна со нивната, и сродна со онаа стихија во која тие живеат: зашто состојбата на душата тошно се одразува на нејзината обвивка.

 Самата душа - не е човек; и животот само со душата е непотполн човечки живот. Сите светии сега живеат со даша и дух, и поткрепувани со Божјата сила им помагаат на оние кои ги призиваат, но тоа делување и уживање во добрата се несовршени  сè до воскресението, и ретставуваат само зачеток и залог на она што ќе биде по воскресението.

 Во Црквата Божја,  на благочестивото внимание секој ден му се нуди по еден или по неколку  примери како служејќи Му на Господа, се подвизувале луѓе кои Нему Му биле верни до смртта и со какви дарови се удостојувале овде, а со каква слава биле овенчани на небото... Од тоа е нашата неизоставна должност... секој ден да го проучуваме животот на светителите, а особено на оние кои посебно ги празнуваме.

 Тој тогаш ќе ни покаже кои се свети и тие кои веруваат во Него, каква благодатна сила носта во себе на земјата и во каква духовна слава се облекуваат нивните души  под покровот на непостојано тело и скромната надворешна полозжба. Тоа што е сега сокриено, тогаш на сите ке им се покаже. Господ ќе ги облече во слава во каква Самиот е облечен, на што ќе Му се восхитат не самооние кои Му се туѓи, туку и берните и ангелите, кои ќе Го прослават  Самиот Него.

 Никој така не може да ја продрма заспаната душа како свети Ефрем (За „Псалтирот“ Ефрем Сирин).
 Симеон (Нов) Богослов е - непроценливо богатство. Тој посилно од сите други ја поттикнува ревноста за духовен благодатен живот. И пишува едноставно.

 Читајте го (делата) Симеон Нов Богослов. Јас сега ги исчитувам неховите беседи кои се наоѓаат во првиот том за да би ги исправил штампарските грешки. Колку добро тој тука ја изложува суштината на работите кога е во прашање христијанскиот живот, изведувајќи го во целина исклучиво од Господ Спасителот. Кај него сè е изложено така јасно, така што беспоговорно  го покорува умот и бара прифаќање... Кога Господ би ни помогнал макар малку да стигнеме на тој паткој го води оној кој сака да се спасе.

 Одамна сте го чителе свети Симеон Нов Богослов? Земете повторно. Неговите беседи се многу поттикнувачки.
 Добро сте направиле што сте зеле од почеток да го прочитате свети Симеон. Тој е многу отрезнувачки отец.
 Тој (Симеон Нов Богослов) добро учи на страв Божји.

 Ако вас, баќушката отец Серафим (Саровски) само умилно ве погледне, немате повеќе што да посакате. Тоа е доволно да ве исполни, кога станува збор за животот спасоносен за душата. Сепак, не е тука во прашање местото,  туку устројството на срцето.

 Свети Јован Богослов пред очите на вашиот ум открива две слики: една – острастениот свет, укажувајќи на тоа со што тој се занимава и колку се тоа сè испразнети предмети... а друга – Бога, богат со милости, Кого не Го гледаме, но со силата на љубовта може да го имаме во себе, и не гледајќи дека го гледаме, и не знаејќи дека го познаваме со срцето, дури и посовршено отколку со умот.

 Духовната помош не се дава секогаш на видлив начин. Таа често се случува внатре, со посредство на измена на мислите и чувствата. А кој ја произведува, и како една состојба на духот исчезнува а друга се појавува- на тоа себеси често и не можеме да си одговориме. Секогаш се наоѓаме под небесно влијание на – Ангелите, светите и особено на Пресвета Богородица...

 Тогаш пред сите ќе заблеска светлоста на славата на благодатта Божја и ќе биде јасно кој какви совршенства стекнал со труд на земјата – совршенства низ кои се појавува славата Божја. Зашто таа слава нема да ги облекува однадвор., туку ќе се пробива однатре, од оние свети особини кои го сочинуваат складот на нивните души.

(Продолжува)

Подготви: Златко Дивјаковски

•  Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (3 дел)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (1дел)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (4 дел)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (5 дел)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (6)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (7)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (8)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (9) 
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (10)
• Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (11) 
     

Св. Теофан Затворник - „Речник на христијанскиот практичен живот“ (11)

 {moshits}