Одговара: отец Горан Стојчевски
Прашање: Како да се однесуваш спрема својот ближен кога ти наесува неправда? Знам дека треба да се молам за неа, знам дека не е Христијански да паѓам во очај и јас да му поставувам прашања на Бога како од типот Зошто Исусе Христе?До Кога Боже?Ќе има ли крај на овие неправди?Зошто ги следи успех само оние кои се хранат со тоа што ќе те повредат,понижат...?Знам дека не трба така и после се молам да ми прости Господ но црвот постои и те јаде секој пат кога ќе помислиш на направената неправда.Мислам дека ќе се разболам од премногу што си ставам се на душа,секој збор што ќе го кажам се плашам да не навредам некого,да не ме разбрале погрешно и се јадаосувам,а тоа ме убива.Ве молам за помош.
Одговор:
Испитувањето и исповедувањето на нашите постапки кон ближните е секако подвиг кој не води кон вечниот живот во Царството Небесно, а исповедувањето на мислите е повисок степен во нашиот духовен живот за кое секако треба да бидеме повеќе подготвени, па затоа најмногу ќе помогне духовно раководство од духовен отец (свештеник, монах или епископ) без притоа да си ставаме самите на себе бремиња кои не можеме да ги носиме.
Повеќе: